Victor Hugo
Herkesin kardeşi olmadığın sürece kardeşlik olmaz...
Yaşamın cennet olduğunu çoktandır düşünüyorum. Cennet her birimizin içinde barınıyor ve şimdi bile içimde saklanıyor; eğer ben istersem daha yarın yaşamım bir cennet olacak ve ömrüm boyunca sürecek.
Her insanın kendi günahlarından başka, herkes için ve her şeyden suçlu olduğu muhakkaktır. İnsanlar bu düşünceyi anladıkları zaman artık düşlerde değil gerçekte göksel saltanatın yeryüzünde var olacağı doğru. Ama bu ne zaman gerçekleşecek ve gerçekleşme olasılığı var mı? Yalnız bir düş değil mi?
Bu düş, gerçekleşecek; buna inanın; ama şimdi değil. Her devinimin kendi yasası var. Bu tinsel, psikolojik bir süreç.
Dünyanın yeniden yapılanması için insanların kendi başına başka bir psikolojik yol izlemeleri gerekiyor. Gerçekten herkesin kardeşi olmadığın sürece kardeşlik olmaz. İnsanlar hiçbir zaman, hiçbir bilimle ve hiçbir çıkar için kendi istekleriyle, sahip olduklarından ve haklarından vazgeçmeyecekler. Hep yetersiz bulacaklar ve herkes karşı çıkacak, kıskanacak ve hepsi birbirini yok edecek.
Bunun ne zaman gerçekleşeceğini soruyorsunuz. Gerçekleşecek; ama önce insanoğlunun YALNIZLAŞMA dönemi tamamlanmalı.
Ne yalnızlaşması? Şimdi her yerde ve özellikle çağımızda egemen olan yalnızlaşma. Ama henüz tamamlanmış değil ve süresi de geçmedi. Çünkü şimdi herkes en öne çıkmak, yaşamın tüm boyutlarını kendinde sınamak istiyor, bu arada bütün çabalarından yaşamın tüm boyutları yerine tam bir intihar ortaya çıkıyor. Çünkü kendi varlıklarını tek başına belirlemek yerine tam bir yalnızlık içine düşüyorlar. Çünkü çağımızda herkes bölünmüş, bireysel olarak var oluyor; herkes inine çekilip yalnızlığına gömülüyor, herkes ötekinden uzaklaşıyor, saklanıyor, her şeyini saklıyor ve sonunda kendisi insanlardan itiliyor ve de insanları itiyor. Yalnızlığı içerisinde zenginliğine zenginlik katıyor ve şöyle düşünüyor: şimdi ne kadar da güçlüyüm ve güvendeyim.
Oysa akılsız, bilmiyor ki biriktirdikçe intihara sürükleyen bir güçsüzlük içerisine batıyor. Çünkü yalnız kendisine güvenmeye alışmış ve bütünden bireysel olarak ayrılmış, tinine, insan yardımına, insana ve insanoğluna inanmamayı öğretmiş ve yalnızca paralarını ve elde ettiği haklarını yitirme korkusuyla titriyor.
Bugün, her yerde insan usu, insanın gerçekten kendini güvence altına almasının, yalnız kişisel çabayla değil; ancak insanın ortak bütünlüğü ile gerçekleşebileceğini anlamamak için alaycı bir biçimde diretiyor. Ama bu korkunç yalnızlaşma, bireyselleşme dönemi geçecek ve birbirlerinden ne kadar yapay bir biçimde ayrıldıklarını herkes birden anlayacak. Bu, kesinlikle olacak. Bu, zamanın esini olacak ve bunca zamandır ışığı görmeyip karanlıkta durmalarına kendileri de şaşıracak.
O zaman insanoğlunun alameti göklerde görünecek. Ama o zamana kadar yine de bayrağı korumak gerekir ve en azından bireysel olarak insan kimileyin örnek olmalı ve kardeşseverlik vaadinin kahramanlığını yerine getirebilmek için yalnızlığından tinini çıkarmalı, başkaları onu deli sansa da.
Büyük düşüncenin ölmemesi için bu, gerekli...
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.