Roma Hukuku Dersleri Dün 21.08.2020 Bülent Hocamız vefat etti. Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun. Kendisini uzun soluklu nefes aralıkları ile ders anlatımı ile tanıdık. Beklediğinde “acaba ne söyleyecek?” diye dikkat kesilirdik. Bir gün amfide ders anlatırken sorularımı biriktirdim. Dersten sonra sormayı planlıyordum. İşler ters gitti Bülent Hocam sunum bölümüne yakın kapıdan dışarı çıktı. 500 kişilik amfinin en tepesinden koşa koşa kapıyı hızla açtım, hocama yetişeceğim. Meğer hocam kapının arkasında arkadaşların sorularını yanıtlıyor. Kayı açmam ile hocama çarpıp sendelemesine sebep olmam bir oldu. Sert duruşu ile bildiğim için çok mahcup oldum cebe aynı zamanda fırça yemekten de korkuyorum. “Özür dilerim Hocam, bilmiyordum burada olduğunuzu size yetişmeye çalışıyordum, çok özür dilerim.” dedim. Tekrar arkasını döndü, yanındaki arkadaşıma bir cümle söyleyip bana yönelip. “Yok, sen nerden bileceksin burda olduğumu bir şey yok.” dedi. Ben rahat nefes alırken hala bana bakıp bekliyor. Sanırım dura dura konuştuğu İçin arkadan başka şeyler de söyleyecek diye beklerken “hadi sor sorunu” dedi. Aklımda ne soru ne de ne soracağıma dair hiçbir şey kalmamıştı. Bir yandan da ceketini giymeye çalıştığını ancak elinde tuttuğu omuzdan askılı çantası ve diğer elinde (içerisinde viski olduğu düşünülen, öğrencilerin ağızlarına sakız yaptığı, kendisinin de “gelsin biri içsin viski mi soda mı merak ediyorsa” dediği) o meşhur soda şişesi ile çabasının boşa çıktığını fark edip hemen elinden almaya yeltendip; “ben tutayım Hocam” dedim. “Sana zahmet olacak” deyip vermedi. Bari ceketinizi tutayım dedim. Sessiz kalınca kabul olarak algılayıp ceketini tuttum. Diğer elinden de çantasını aldım. Çantası bende kafeye kadar yürüdük. Anlattıklarını dinledik ve çantasının boşluğunu fark edip elimden aldı, teşekkür etti. 15 yıl olmuş. :)) Mekanın cennet olsun mütevazı ve bir o kadar da güzel insan.
