Aşk, öznel bir paylaşımdır. Aşka renk veren sevgilidir; ama asıl aşk sevgilinin gönlünde yaşanır. Fırtınalar orada kopar. Ben’den çok onun beni nasıl algıladığıdır. Sevgili beni nasıl görüyor? Şair, eski bir sevdanın, eski sevgilinin etkisinden kurtulamamıştır. Başka kadınlar biraz yaklaşınca birden eski sevgiliye dönüşmektedir. Aslında aşktır kadınları değiştiren. Daha önce “bir kadın” olan biraz konuşmaya başlayınca, seven bir kadına dönüşünce sigara içişi, yandan bakışıyla hep sana benzeyiveriyor. İlgi gören kadın hemen “sevilen kadın”a dönüşüyor. Sevgi, ilgi kadını güzelleştiriyor. her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet sarışın başladığım esmer bitiyor anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli dudakları keskin kırmızı jilet bir belaya çattık / nasıl bitirmeli gitar kımıldadı mı zaman deliniyor kimi sevsem sensin / hayret kapıların kapalı girilemiyor Güzel bir ilişkiye başladığımda hemen unutulmayan kadının izleri ortaya çıkıyor ve hiçbir kopya aslının yerini tutmuyor. Renkler aslını yitiriyor, sevecen sözler bile yaralayıcı oluyor. Bir an önce kurtulmak istiyor. Müzik bile çekilmez oluyor. Gönül kapıları kapalıdır, orası rasgele güzellere açılmaz. “Gerçek aşk”a ulaşılmaz.. kimi sevsem sensin / senden ibaret hepsini senin adınla çağırıyorum arkamdan şımarık gülüşüyorlar getirdikleri yağmur / sende unuttuğum hani o sımsıcak iri çekirdekli senin gibi vahşi öpüşüyorlar kimi sevsem sensin / hayret in misin cin misin anlamıyorum Güzeller, aşkın özel bir şey olduğunu anlamıyorlar. Ben sendeki edayı, sevecenliği, kendinden emin, doğal kadını arıyorum. Onlar, şımarık…Olur olmaz şeylere gülüyorlar. Ama bir şey var ki benzer…Onlar da senin gibi vahşi öpüşüyorlar. Şair, cinselliğin sıradan olduğunu, biyolojik olduğunu, pek çok güzelle yaşanabileceğini ama aşkın çok özel olduğunu düşündürüyor bize...

Ayrılık Sevdaya DahilAttila İlhan · İş Bankası Kültür Yayınları · 20205bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.