Franz Kafka
Kafka'yı genel manada seviyorum. Ancak öyküleri itibariyle sevemediğimi söyleyebilirim.
Öykülerde Kafka'nın kendi iç dünyasını anlatan "Dönüşüm" gibi sorgulayan, hayatın içinde ki gözlemleyen bir durum ve ağır dil yok. Ondan sonra Şato ve Dava'da ki gibi bir toplumsal sorunları ele alan, bürokrasiyi hicveden bir dilde yok. Aforizmalar gibi öğütler de yok. Kafka öykülerinde şöyle bir dil tercih etmiş genellikle birinci kişi anlatım, bireyin ruhuna dönük ve toplumsal sorunları birlikte harmanlayan öyküler yazmış geneli böyle öykülerin. Ama ne bireyin iç dünyası tam yansıyor ne toplumsal bir sorun yansıyor ortada ne anlatıldığı amaç ne diye sorduran metinler ortaya çıkıyor. Kitabın içeriğine geçecek olursak kitap Açlık Sanatçısı
(4 Hikaye), Gözlem (ilk hikaye kitabı, kısa 18 tane hikayeden oluşuyor) ve Çin Seddi'nin Yapımı adlı hikayeden oluşuyor. Yani kısalı uzunlu 23 tane hikaye var. Bence birkaç güzel söz dışında hikâyelerde çok anlamlı, derin mana isteyen ve içeren mesajlar yok. Biraz dili ağır hikayeler. Hikaye ve Kafka severler isterlerse okuyabilir. Ancak dediğim gibi Kafka ve hikaye hiç olmamış yani tarz ve konu olarak çok arada kalmış hikayeler...
