Fatih
Padişah, Avrupa’da Mora’daki son Rum despotluklarına boyun eğdirdi, Sırbistan ve Bosna’yı Osmanlı eyaletine dönüştürdü ve çok sayıda Yunan adasını fethetti; Asya’da ise Amasra’yı Cenevizlilerden, Sinop’u Müslüman bir beylikten, Trabzon’u Rum imparatorundan aldı ve son olarak Anadolu’daki Karaman beyliğini kendisine bağladı. Bununla birlikte Mehmed, daha doguya uzanmayı reddetti; kendisine meydan okuyan Akkoyunlu Türkmenler'in hükümdarı Uzun Hasan'ı da 1473'te Erzincan yakınlarında yenilgiye uğrattı ancak zaferini sürdürmeye kalkışmadı. Bunun yerine gerçek menfaatlerinin peşine koşmak üzere batıya yönelmeyi tercih etti. On altıncı yüzyıl tarihçisi Kemalpaşazade'nin iktibas ettiği bir konuşmasında Padişah bu hareketini şöyle açıklıyor: “Devletin menfaati için Uzun Hasan'ı küstahlığından dolayı ateş ve kılıçla cezalandırmak doğru ve gerekliydi; ama onun soyunu ortadan kaldırmak yanlış ve yiğitliğe yakışmayan bir hareket olurdu. Çünkü "İslam topluluğunun büyük sultanlanın eski hanedanlarını yok etmeye çalışmak, iyi bir davranış olmaz."
Üstelik padişahı, Avrupa'da yürüttüğü cihat gibi önemli bir işten alıkoymuş olacaktı.
Sayfa 34Kitabı okuyor
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.