Herkese selam
LÜTFEN HAYVANLARA EZİYET ETMEYELİM VE ONLARI KORUYALIM!!!!!!!
Hayvan Hakları İzleme Komitesi’nin 2018’de hazırladığı rapora göre Türkiye’de 8 milyonun üzerinde hayvan işkenceye maruz kalıyor. Hayvanlara kötü muamele konusunda olumsuz örneklerin teşhirinden hukuk mücadelesine, medya dilinin analiz edilmesinden hak ihlallerinin raporlanmasına kadar birçok alanda çalışma yapan komite, hazırladığı raporlarla durumun ciddiyetini ortaya koyuyor.
Türkiye’de hayvana şiddet konusundaki cezai müeyyideler ne yazık ki caydırıcı değil. Bu da çoğu zaman iç karartan pek çok katliamla karşılaşmamıza sebep olabiliyor. Bazen devletin vurulması için ihaleye çıkardığı 2 kızıl geyik için doluyor gözlerimiz, bazen zehirlenip bir torbaya sarılarak boş bir araziye atılan köpeklere bazen de bir ormanda dört bacağı kesilmiş bir halde bulunduktan sonra can veren yavru bir köpeğe ağlıyoruz yürekten.
Her gün insanlığımızdan utandığımız bunlar gibi nice olaya tanık oluyoruz. Geyikler, kuşlar, köpekler ve daha pek çok canlı gözlerimizin önünde can veriyor. Biliyoruz ki tüm bunların sorumlusu biziz, bizim türümüz. Mantığın almadığı nokta ise şu: İnsan nasıl bu kadar kötü olabiliyor? Sanırım, her şeye kadir olan türümüzün konu kendileri dışında herhangi bir canlıya geldiğinde aynı büyüklüğü gösteremediğini söylemek yanlış olmaz. Peki, tüm bunların bir soykırımdan farkı nedir?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“OKO” İdris Baluken’in yayımlanan ikinci eseridir.
Kitapta, ana karakter olarak karşımıza çıkan Oko bir Sivas kangalı. Doğduğu topraklardan koparılıp İstanbul, Yakacık’ta bir çiftliğe getirilen Oko, burada büyür. Tanık olduğu çiftlik yaşamı, sahipleri ve insanlar üzerinden hikaye anlatılmaya başlanır. İnsanların dünya üzerinde bıraktığı haksızlığa, eşitsizliğe karşı yola çıkan Oko, Cico ve diğerleri yeni bir toplumsallık adına mücadele başlatırlar. Zulmedilenlerin gözünden, adaletsizliğin anlatıldığı ve özgürlüğe açılan kapılara giden mücadelenin sergilendiği romanda konu, köpekler üzerinden işlenir.
İnsanlığın bencilliği, doyumsuzluğu sert bir şekilde eleştirilen romanda Oko, insanlığın dünyaya hükmedecek bir varlık değil, ancak dünyanın biyolojik bir parçası olduğunu düşünmektedir. Bu nedenle sıklıkla kitapta insanlığın doyumsuzluğuna bir eleştiri getirilmektedir. Ayrıca özgürlük kavramanın sadece insanlar arasında var olduğu düşüncesi de eleştirilir. Özgürlük tüm canlılar için kaçınılmaz bir istektir ve doğal bir haktır. Bu uğurda Oko’nun verdiği mücadele ise takdir edilesidir.
Romanın en önemli özelliklerinden birisi ilerlemeci, kalkınmacı araçsalcı anlayışa yapılan itiraz… Biyolojik varlığın ve özel olarak da insanın, doğanın efendisi değil parçası olduğu anlayışı Oko’nun kent yaşamıyla birlikte işleniyor. İnsanın hayvana karşı işlediği suçların dehşeti, insanın bütün yaşama dair tutumunun izdüşümü. Oko ile Hayırsızada köpek katliamını bir kez daha hatırlamak Kerbela’nın acısını daha gerçek kılıyor. Ya da şöyle söylemek de mümkün. Kentlerin ortalarında zehirlenen, dağ başlarında ölüme bırakılan, patileri kesilen hayvanların acısını hissetmeyenlerin öteki acıları gerçek olabilir mi?
Oko hayvana dair bir ütopya gibi de okunabilir, bir modern zamanlar fablı gibi de…
Çiftlik yanınca Oko’nun yolunu içgüdülerinin ormanına değil bilgilerinin kentine çevirirken, yeni bir yaşam kurmanın bedelini de üstlenmeye dair bir şeyler anlattığı kuşkusuz Baluken’in.
Hasılı Oko, derdi olanın, umuda, aşka ve özgürlüğü dair sözü olanın sözüdür ve hayata söylenmiştir.
Oko’, yaşadığımız ve tanık olduğumuz tüm katliamların ardından belki de elini bir kez olsun taşın altına koymamış biz insanlar için yok ettiğimiz tüm canlılardan, tüm kültürlerden af dilememize bir vesile...
Keyifli okumalar dilerim....:)
