Madam Bovary olamayan EmmaEmma'nın bitmek bilmez can sıkıntısı, aşk romanlarındaki gibi bir büyülü bir sevdaya tutulma isteği, ihtirasın ellerine kendini salıvermesi ve zenginlikler ve paranın alabileceği gösterişli maddi şeylere merakı... İnsanı yoruyor bu kadın. İlginç kısım şu ki kendini de bitiriyor amaçlarına yakın olabilmek uğruna. Okurken o kadar sinirlerim bozuldu ki. İlk başlarda anlamaya çalıştım, zorladım kendimi. Çabamın sonu hüsran. Charles de sanırım şu ana kadar okuduğum kitaplar arasında en çok üzüldüğüm karakter. Tamam bazı şeyleri anlamıyor olabilir fakat yaşadıklarını hakedecek biri değil.
Kitabın zamanı başlarda hızlı akıyor. Asıl olayların başladığı kısımda normal bir hızda ilerliyor. Betimlemeler bol ayrıntılı, okurken daralabiliyor insan. Ben bu kısımları tekrar dönerek okudum. Sayfalarını geçtikçe insanı daha çok içine alıyor. Başlarda sıkıldıysanız devam etmenizi öneririm. Benim için farklı bi deneyim oldu, çok beğenmedim yine de pişman değilim. Öğretisinden kendime pay çıkardım. Önemli olan da bu değil midir zaten?
Son olarak Madam Bovary özeti niteliğinde alıntılar koymak istiyorum:
"Vücudu saran istekler, para hırsı, sevda çekmenin verdiği hüzün kaynaşıp tek bir gönül acısı oluverdi; Emma bu düşünceden silkinmeyi bırakacağı yerde, ona sımsıkı sarılıyor, acıyı özlüyor, her şeyi buna fırsat biliyordu. İyi yapılmamış bir yemek, aralık bir kapı sinirine dokunuyor, kendisinde bulunmayan bir kadife, eksik olan mutluluk, fazla yükseklerde dolaşan düşleri, fazla dar olan evi ona dert oluyordu.
Onu asıl deli eden, Charles'in bu acıları anlar gibi görünmemesiydi. Emma'yı mutlu ettiğini sanması, budalaca bir alçaltma, bu konudaki güveni, bir nankörlük gibi geliyordu ona." Sayfa:122
"İhanet, ahlaksızlık ve günah bataklığı onu, her geçen gün daha derinlere doğru çekmekteydi. İlerlemekte olduğu yolun tehlikeli ve sakıncalı olup olmadığına pek aldırmayan bir serseri gibiydi Emma. Hiç kimse, hatta kocası bile onu bu yoldan uzaklaştırmak için çaba harcamıyordu. Bu da Emma'nın içine düştüğü çukuru daha da derinleştiriyordu. Sayfa: 281
