Kitabı okurken sinirden elimin ayağımın titrediği oldu, kitabı okuyanların incelemelerine, başka sitelerdeki yorumlara baktım. (spoiler) Bilmemne bilmemne alex'i sevenler bile olmuş. Halbuki bilmemne bilmemne alex'in yaptığı 1 şeyi, sadece 1 şeyi yapan birisini bizim haberlerde gördüğümüzde taşlarız, "Allah belasını versin." deriz. Olması gereken de budur zaten bana göre, hatta elimize geçseler de işkence yapsak ama öldürmesek, o yaşattığı acıları ölene kadar her gün yaşatsak ona. İşte bizim toplumumuzun ikiyüzlülüğü kendisini her yerde gösteriyor. Bu kitaptaki alex'i niye sevdiniz, nasıl sevdiniz, onu da anlayabilmiş değilim. Bi tane kadını tecavüz edip öldüren, yaşlı, kendini savunamayan adamları zevk için döven, perişan eden bu 4 bilmemne bilmemne kişilerinden bir tek Georgie öldü, ona da işkencesiz ölüm oldu, ödül oldu. Aptalof polis oldu, mutlu, Alex hayatını kurmaya çalışıyor yüzsüzce, pişmanlık hiç duymadan ve hâlâ daha serserilerine emir vererek hayatına devam ediyor mutlu bir şekilde, Ludovico tekniğini geçtiği için. O Otomatik Portkal'ı yazan adamın eşi ise mezarda, kendisi ise sadece hükümete muhalif birisi olduğu için başına gelenleri anlatmasına "iftira" gözüyle bakılıp, adam ortadan kaldırılıp, bilmemne bilmemne alex'e para, mutluluk teklif ediliyor. En çok içim burada acıdı. Adamın dediğine iftira dendi. O kadının ne suçu vardı? pete'in kitabın sonundaki eşine birisi böyle yapsa hoşuna gider miydi? Veya alex'in annesine? Benim anlayamadığım şey de zaten kimse buna değinmemiş. Çoğu incelemede alex'in sevildiği yönünde yazılar okudum, daha da sinir geçirdim, ludovico yöntemi bana uygulanmış kadar oldum. alex'in yaşadıklarına zerre üzülmedim, daha bile fazlasını yaşayıp, her gün kendisi başka insanlara hayal ettiği gibi tam tersine, kendisine her gün lime lime doğramak gerekiyordu ama ölmeden. Ölüm ödül olurdu bunlara. Aynı şekilde diğer üç bilmemne bilmemne çete üyesi için de geçerli bu dediğim. Gram üzülüp acımadım. "Oh, iyi oldu" dedim. Daha fazlasını bekledim. Ama malesef, ancak bu kadar az bir cezayla kurtuldu. Olan hep garibana oluyor zaten. Evet, bu distopik bir roman evet ama bu hayatta da böyle vak'alar var. Faili meçhul haksız cinayetler, tecavüzler. Devletin zengin olan faile cezayı az vermesi, kaçırılmasına izin verilmesi gibi iç yakan olaylar. Utanmadan bi de hâlâ gene yaşlı adam dövdürtüp adamı sessizce ağlattın alex. Utanmadan "oğlum da yapar, engelleyemem" diyosun. Böyle bi şey olabilir mi ya? Hiç mi utanman yok alex? Bi de "arada bir bu alex kardeşinizi hatırlayın" demiş, sen kimsin ki biz seni hatırlayalım bilmemne bilmemne seni. O tecavüz edilen kadının, öldürülen yaşlı kedili kadının, o kitapları yırtılan, takma dişlerine basılan adamın ahı hem bu katil ruhlulara verilen tavizden dolayı devletin, hem de bu bi halta yaramayan 4 çete üyesinin üstünde olacak. Aynı gerçek hayattaki olaylar gibi. Bi de tecavüz edip öldürmemiş gibi o yanına gelen bakana: "Aa, o yazar adam hakkımda öyle mi dedi gerçekten?" ayağına yatıyor. Bi de o yazara utanmadan "Benim amacım yaşlı kadına zarar vermek değildi, öyle girdim eve, yaşlı kadının kalbi durdu beni görüverince" diyor, yaşlı kadının kafasına heykelle vurmamış, evine bütün eşyalarını hırsızlık yapmaya girmemiş gibi. Şimdi bi şey derim de, neyse, dilimin ucundan döndü geri. Çok fazla üzüldüm, hararetli hararetli yazdım ama haklıyım. Tecavüzcü, katil, hırsız, her türlü "bok püsür"ü kendinde bulundurab ve bunlarla övünen birisini nasıl sevebileceğinizi aklım almadığı için böyle yazdım. Kitabın dili bahsedildiği gibi "nadsat". Zaten kitapta da bunun açıklaması var, 103. Sayfanın sonunda. Tam bir distopya roman. Şahsım adına o kadar sinirlendim ki, üzüldüm ki, romanın içine elimi daldırıp müdahale etmeyi istedim içten içe. Bol bol suç görüp, olan adaletsizliklere can sıkmak, iç bunaltmak içinizden geliyorsa okuyabilirsiniz.

Otomatik PortakalAnthony Burgess · İş Bankası Kültür Yayınları · 202391,9bin okunma

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslı Ekşi