#masaldankitaplik Uzunca bir süre okuduğum ama çok beğendiğim bir kitap var bugün karşınızda. Uzunca bir süre okumamın sebebi hem kalınlığı hem de şu sıralar kitap okuyamama gibi bir durumumun varlığından kaynaklanıyor. Fakat kitabın hakkını yiyememem. Oldukça muhteşem bir kitaptı kesinlikle. Açıkçası ben okurken hiç mi hiç korkmadım. Hani geceleri aklıma dahi gelmedi diyebilirim. Böyle olacağını hiç düşünmemiştim. İlk Stephen King kitabım Sadist’ti fakat O’yu çok ama çok daha fazla sevdim. Öncelikle sizlere konusundan bahsetmeyi istiyorum. 1958 yıldında Derry kasabasında yaşayan George Denbrough isimli çocuğun kağıttan gemisini yüzdürürken geminin kanalizasyon mazgalları arasına gitmesiyle mazgallara doğru eğilince orada bir palyaço görüyor. Ve palyaço çocuğa gemisinin kendisinde olduğunu belirterek yanına yaklaşmasını istiyor ve çocuğun kolunu kopartarak öldürüyor. Penny Wise olarak da bilinen korkunç palyaçomuz hiç de sevimli bir palyaço değil. Çocukları öldüren kimseye sevimli diyemeyiz sanırım. Kısacası O diyerek yorumu yazmaya devam edeceğim. O Derry kasabasında refah içinde yaşarken 7 çocuktan oluşan ve kendilerine kaybedenler klübü diyen grup kendisine kafa tutar. Bu 7 çocuğun her biri ayrı bir acı çekmiş çocuklardır. Aralarından bir tanesi de kardeşi O tarafından öldürülen Bill Denbrough’tur. Kendilerine Çorak Topraklar’da bir üs kuran bu çocuklar Penny Wise’i öldürmek için burada plan yaparlar. Bir şekilde O’nu alt ettiklerini düşünerek kasabadan ayrılan grup üyeleri, gitmeden önce birbirlerine eğer O geri dönerse biz de geri döneceğiz diye bir söz verirler. 1985 yılında Kaybedenler Klübünün bir üyesi olan Mike kaybedenler klübünün tüm üyelerini arayarak O geri döndü mesajıyla hepsini Derry kasabasına çağırır. Kitabı okurken inanılmaz derecede bağlandım. Karakterler olsun yazım tarzı olsun hepsi de ayrı bir yerde benim gözümde. En sevdiğim karakter Richie ve Ben oldu. Richie karakteri kitabı mizahi yönden çok güzel tamamlamıştı. Hani bazen öyle anlar oluyordu ki karakterlerin ardına bakmadan kaçmaları gerekiyordu fakat Richie o zamanlarda bile espri yapabiliyordu. Ben ise çok masum ve çekingen bir çocuk olması beni kendisine sarılma isteği uyandırdı. Şişman olduğu için hayalimde çok sempatik bir karakter görüntüsü çiziliverdi. Beverly ise beni çok kızdıran karakterlerden birisiydi. Yaşadığı travmalar kızın üstünde inanılmaz etkiler bırakmış olsa da bu acıları çekmesine sebebiyet veren kişinin de kendisi olması beni çok üzdü. Edward karakteri ise çok sevimli ve fedakar bir karakterdi. Onu da okurken çok sevdim. Stan karakteri her zaman aradaki mesafeyi koruyan bir karakterdi. Onu da sevmedim diyemem fakat bir Ben veya Richie değildi gözümde. Bill ise tam bir lider rolündeydi klübün üyeleri arasında en yetkili olan oydu. Kekemeliği yüzünden sıkıntılı bir yaşantısı oluyor. Mike karakteri üzerinde fazla bir sözüm olmayacak ama olgun tavırları beni çok etkiledi. Siyahi olmasından kaynaklı çevresindekilerin kendisine olan tavırlarına alışılmışlığı beni çok üzdü. Son olarak kitabımızın kabadayısı olan Henry var. Kendisi kaybedenler klübünün her bir üyesine ayrı bir acı çektirmiş olması karakterlerimizi bir araya getiren ögelerden bir tanesi. Henry öyle vahşi ve acımasız tavırlara bürünüyordu ki bir çocuk bunu nasıl yapabilir diye düşünmeden edemedim. Aslında Babasını örnek alarak yaptığı için çok da şaşılacak bir durum yoktu. Kitapta ilk 150 sayfa kadar karakterlerin tanıtımına ayrılmış. Sürekli olarak geçmiş ve şimdiki zaman arasında geçişler yapıldığı için çok uzun bir yaşam dilimini gözler önüne sermiş yazar. Kitap gerçekten çok ama çok ayrıntılar içeren kapsamlı bir eserdi. Fakat ben ayrıntıların kitaba ayrı bir hava kattığını ve gereksiz bulmadığımı söyleyebilirim. Eğer çok ayrıntı size boğucu geliyorsa tam metni yerine sadeleştirilmiş basımını da edinebilirsiniz bence. Yorumu yazarken gerçekten çok zorluk çektim. Hem kitabın çok kapsamlı olmasından hem de ne yazsam spoiler olacak korkusundan itinayla yazdım diyebilirim. Umarım hiçbir şeyi unutmadan yazabilmişimdir. Eğer buraya kadar okuduysanız size ayrıca teşekkür ediyorum. Kitaba olan puanım elbette beş oldu. Çünkü okuduğum en iyi korku/gerilim kitabıydı. Kitabın sadece bir yerinde yazar bunu neden yazmış ki dedim. Gerçekten de o kısmı yazması bana garip ve alakasız geldi. Hala da bir mantık kuramıyorum açıkçası. O kısmı saymazsak kitabı gerçekten de sevdim. Benim düşüncelerim bu kadar. Eğer siz de kitabı okuduysanız düşüncelerinizi yorum kısmına yazabilirsiniz. Şimdilik hoşçakalın! Puanım: 5/5

OStephen King · Altın Kitaplar Yayınevi · 20186,2bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep