"Ama unutulmaktan korkuyorsun."
"Evet tabii ki, dünyevi bir unutulmadan korkuyorum. Yani annemle babam gibi konuşmak istemiyorum fakat insanların ruhları olduğuna ve bu ruhların korunduğuna inanıyorum. Unutulmaktan korkmak başka şey, hayatım karşılığında hiçbir şey veremeyecek olma korkusu o. Eğer hayatını başkaları uğruna yaşamazsan en azından başkaları uğruna ölmelisin, tamam mı? Ben de ne yaşarken ne ölürken anlam ifade edecek bir hayatım olmasından korkuyorum. "
Başımı sallamakla yetindim.
" Ne oldu? " diye sordu.
" Bir şey uğruna ölmek ya da ne bileyim, kahramanlığa dair geride büyük bir hatıra filan bırakma saplantını düşünüyorum. Çok tuhaf. "
" Herkes sıradışı bir hayat yaşamak ister. "
" Herkes değil, "dedim rahatsız olduğumu gizleyemeden.
" Sinirlendin mi? "
" Bu sadece, "dedim ama cümlemi tamamlayamadım. "Sadece " dedim tekrar. Aramızda mumun alevi titreşiyordu. "Sırf bir şey uğruna yaşanmış veya bir şey uğruna sonlanmış hayatların önemli olduğunu söylemen çok acımasızca. Bu, bana söylenecek gerçekten acımasızca bir söz."
Sayfa 173Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.