Sabahtı ve hangi mevsimde olursak olalım her daim çiçekli bir dal olan annem,
bahçede,yapraklarını ve taptaze çiçeklerini güneşe çevirmiş,ılık rüzgarın nefesini çiy damlalı diri yeşil yapraklarının,görülmedik renklerdeki çiçeklerinin ve ipince gövdesinin her bir zerresinde duyumsayarak geziniyordu,bir tüy hafifliğinde.Ilık ılık esen rüzgara kattığı kokusunu da kim bilir nerelere gönderiyordu.Belki babama.bana belki.Belki bütün dünyaya.
Sayfa 45Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.