Gönderi
Selam️ 3 günlük zor bir okumanın ardından size Uğultulu Tepeler’i getirdim.
Uğultulu Tepeler artık benim kırmızı çizgimdir. İntikam duygusunun herr duygunun önünde olduğu bir “aşk” romanı. Kitap sonunda bütün karakterlerle kavgalı ayrıldım. Yazara sormak isteyebileceğiniz tek bir şey oluyor kitabın sonunda, “Aşk gerçekten böyle keskin bir duygu mu?”. Bilmiyorum. Zengin kız fakir oğlan her döneme oturmuş bir hikaye konusu olmuş olabilir ama ben böylesini ilk defa okudum.
Kin doluydu. Nefret ve saplantı dolu başka bir hikaye daha okudum mu okudum diye düşünüyorum ama sanmıyorum. Şimdi siz Ezgi ne anlatıyorsun demeden konusuna minik bir şekilde değiniyorum.
Küçükken aileye evlatlık alınan Heathcliff’le evin küçük kızı Cathy arasındaki arkadaşlığın,dostluğun zamanla aşka dönüşmesini ve sonrasında da Heathcliff’in kin,nefret,intikam,hastalık dolu düşüncelerini okuyoruz. Her karakter bir o kadar itici ve bencil ki hiçbirinizi sevmeniz için sebep yok. En azından ben öyle düşünüyorum.
Okurken sadece vay be dedirten bir aşk,nasıl yani dedirten bir romandı. O zamanın İngilteresi’ni de çok güzel anlatıyor. Değinileceği çok bir yanı yok aslında kinden başka. Ya da bende bu yanı takılı kaldığı için ben başka bir yere değinemiyorum. Tuhaftı ama güzeldi.
Uğultulu Tepeler artık kırmızı çizgimdir. Sakin bir kafada olan herkese de tavsiyemdir.
Birlikte oldukça şeytana da,şeytanın bütün avanesine de meydan okurlar.
Ama tüm umutlarımı yitirmiş olarak yalnızlığa ya da beni hiç sevmemiş ve sevmeyecek olan kimseler arasında yaşamaya yazgılı olduğum sürece,neşemi nasıl bulur,nasıl iyi olurum?
Bu soğuk yüzlü insanlar arasında can vermek ne acı!
Beni bağışlamalısın,çünkü yalnız senin için çabaladım!
Yeryüzünde her şey yok olsa da yalnız o kalsa,ben var olmakta devam ederim;başka her şey yerinde dursa da yalnız o yok olsa evren bana tümüyle yabancılaşır.Ben artık bu evrenin bir parçası değilmişim gibi olur.
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.