“İnsanlara olanlar hiç hoşuma gitmiyor, Bayan Taggart."
“Ne gibi?”
“Bilemiyorum. Ama onları yirmi yıldır seyrediyorum ve değişikliği de fark ediyorum. Buradan telaşla geçerlerdi. Seyretmesi harikaydı. Nereye gittiğini bilen, oraya varmak için acele eden insanların telaşıydı o. Şimdi de, acele ediyorlar, ama korktukları için. Onları güden şey amaç değil, korku. Hiçbir yere gitmiyorlar. Yalnızca kaçıyorlar. Neden kaçıp kurtulmak istediklerini de bildiklerini pek sanmıyorum. Birbirlerine bakmıyorlar. Geçerken birine değince irkiliyorlar. Çok fazla gülümsüyorlar, ama çirkin bir gülümseme biçimi. Neşe değil, yalvarma gibi. Dünyaya neler oluyor, anlayamıyorum.”
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.