Okudukça düşündüğüm, düşündükçe sorguladığım, sorguladıkça yine okuduğum ve böylece sayfaların akıp gittiği, sarıp sarmalayıp kucağıma bastırıp sevdiğim bir kitap oldu Misafir. O aheste satırlar Bir Rikkat ablanın sallanan koltuğuna bir Esin’in oturduğu banka götürdü. Biri; yetmişine gelse de çalışmaya devam eden, hayatı hep ortalama geçmiş, sona geldiği günlerde ise korkularıyla, kırgınlıklarıyla, yalnızlığı dibine kadar yaşayan, iflah olmaz bir hemşire,akıl hastanesinin dışa bakan kapısı, diğeri; ‘Ev’ olarak bildiği akıl hastanesinde gün sayan ancak niçin kaldığını dahi bilmeyen, hayalleri yarım kalmış, yirmisinde bir genç kız, akıl hastanesinin içe bakan yüzü. . İkisinin hikayesinde de ortak yalnızlıklar olsa da Uzun sessizlikler kadar mesafeler, benzerlikler kadar aykırılıklar var. . Hani uzun zaman kitap okuyamaz ve böyle güzel hisler bırakan bir kitaba denk gelince de tüm kitaplara aşık olursunuz ya, işte tam o noktadayım. Hep böyle güzel satırlar içimize işlesin. Yetmişlik bir Rikkat Ablanın yorgunluğu çöksün üzerimize. Az sonra “o büyülü panayırda, yağmurun altında, kahkahalar atarak deliler gibi koşmaya başlayalım” . #hunharcaokuyanlarkulubu nun mart ayı seçkisi Nermin Yıldırım. Gecikmeli de olsa iyi ki okudum. Kitabı tavsiye eden ve benimle beraber okuyan, aynı hisleri paylaştığımız arkadaşlarıma gönülden teşekkürler. Yeni okumalarda buluşmak üzere

MisafirNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20181,710 okunma

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.