Filize can veren su gibidir, umut. Baharlarımda açan bir çiçek, çiçeğin etrafında gezinen bir kelebek, gökyüzün de nazlı nazlı gezinen bir uçurtma.. Yolunu kaybettiğinde, yön gösteren kutup yıldızı belki. Yataktaki halsiz bedeni ile ölümle boğuşan babaannesinin elinden tutan küçük torununun yüzündeki tebessümdür umut. Kalbimin en kuytu köşelerini kavuran o güneş belki de... Ve beni kışınortasında bu sıcacık yatağımdan kaldırabilecek tek güç... Ben bu düşünce deryasında boğulup giderken, zaman, bardaktan boşanırcasına akan su olmuş, akıp gitmiş... Geç mi kaldım yoksa yaşama?
Artık kalkmalıyım yerimden, Bu sebepsiz mutluluğumu ve umutlarımı yanıma alarak, ilk adımımı atmalıyım yeni güne.
.
.
.
Hani olur da bir gün beni hatırlarsan sana söyleyecek çok cümle biriktirdim. Bilmeni isterim ki kalbimin köşesinde bir yerin var artık. Beni bu güzel kitapla tanıştırdığın için çok teşekkür ederim
https://1000kitap.com/Edebimeftuun
