Okumuş olduğum kitabım şimdi bitti.Konusu hem kişisel gelişime dayalı hem de dini içerikli.İnsanlıktan bahsediyor.İnsanlığın ilerlediğini ama gözükmediğinden.Bir çocuk Ailenin istediği gibi değil.Yetiştirdiği gibi olur.Mesela eskiden evlilikler yaklaşık 40 yıl sürermiş.Hatta insan hayatı boyunca yalnızca bir kişiyi sever o kişiyle birlikte yaşlanırmış ama şimdi insanlar acele kararla evlenip boşanıyorlar.Ve artık bu durum doğal karşılanıyor.İnsan 5 yıl evli kalsa çevre boşanacağı, ayrılacağı günü bekliyor.Evliliklerin doğrusu uzun ömürlü olanıdır.Dünyaya yalnızca bir kez geliyorsunuz insanlar için değil,kendiniz için yaşamayı bilin.Davranışları ve sözleri birbirini tutmayan insanları baştan gözden geçirip değerlendirin.Davranıştır önemli olan.Kitabı okuyabilirsiniz zaman kaybı bir kitap değil.Sadece sonunda dikkatimi bir söz çekti.O söz şu Senden iyi durumda olanlara bakıp üzüleceğine,senden zor durumda olanları görüp rahatla ben bu söze katılmıyorum.Yani insan kimseyi kendisinden aşağıda görüp kibirlenmemeli.Mesela şu var eli,kolu olmayan bir insana göre haline şükret miderler.Çok şükür hepimiz sağlamız.Ama atıyorum biz zayıfız ve yanımızda kilolu bir insan var.Zayıflığımızla üstünlük taslamamalıyız.Karakterimizle,tavrımız olmalı.Hiç kimseyi küçümsemeden yalnızca insan olduğu için sevmeliyiz.Mühim olan karakterdir.Bir insanın bir şeye ihtiyacı olduğunda yardımcı olmaya çalışırım ben. Görmezden gelmem.Gençken insanalara nasıl davranırsanız siz yaşlandığınız zaman da karşılığını aynı şekilde alacaksınız.Düşüncelerim hakkındaki,düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

HiçRecep Özkul · Çınaraltı Yayınları · 201862 okunma

·

77 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zümra Hayat