"Ölüm de yaşamın gerçeğidir. Kimse yaşamadan ölmez." Neden susmuyordu?
"Ve nasıl öleceğimiz, nasıl yaşamayı tercih ettiğimizle ilgilidir... Öyle mi, Bayan Hammond?"
"Doğru, insan ne ekerse onu biçer... Özür dilerim, kabalık etmek istememiştim. Boş fıçı çok langırdar sözü tam beni anlatır. Bazen gereğinden fazla konuşurum ama..." Ne söylerse söylesin toparlayamayacağını bildiği için omuzlarını düşürüp sustu. İblis olabileceğinden süphelendiği için adamın yüzüne tuz serpmişti. Bundan böyle ömrü boyunca konuşmasa da olurdu.
Abertullery Dükü'nün yüzündekilerden çok daha fazlasını görme ihtimali olan gözleri bir süre Jane'in yüzünde dolandı. Sonra hafifçe başını sallayarak, "Size inanıyorum, Bayan Hammond," dedi. "Çocuklar ve deliler her zaman doğruyu söyler... Bayan Hammond'a Leydi Beatrice'in odasına kadar eşlik edin."
Jane az önce işittiği hakareti hak ettiğini bilmenin çöküntüsüyle talimatı alan uşağın arkasından usul usul ilerlemeye başladı.
Sayfa 124Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.