Gönderi
Dorian Gray'in Portresi
Konu ve içerik üzerine ayrıntılı bilgi vermeyeceğim. Çünkü gizli kalması okurken daha çok etkilenmemizi sağlıyor. Hatta bu düşünceme destek kitaptan bir alıntı iliştirmek istiyorum; "En basit şey bile gizlendiğinde güzelleşir. Şu an şehir dışına çıkacak olsam, evdekilere nereye gideceğimi söylemem. Söylersem zevki kaçar. Belki saçma bir alışkanlık ama bir şekilde insanın yaşamına hayli romantizm katıyor." Bence tahminler de bulunmak, düşünmek, bir sonraki sayfayı merakla çevirmek daha kıymetli. "Dorian Gray'in Portresi" ni çoğu okuyucunun beğendiğini, beğenerek önerdiğini gördüm. Çok nadir de olsa "beğenenler neyi beğenmiş, anlayamadım sıkıldım" diyen okuyucu yorumlarına da şahit oldum. Okuduktan sonra ise söyleyeceğim "sıkılanlar nasıl sıkılmış ve beğenmemiş, anlayamadım" oldu. Okurken alıntı yapmak isteğim çok fazla bölüm olduğu için yanımda sürekli kağıt kalem bulundurarak okudum. Bu da okuma süremi uzattı yoksa çok hızlı okunacak akıcı, merak uyandırıcı bir eser Kesinlikle okuyun. Din, toplum, ahlâk anlayışı, aşk, günah, haz tanımları üzerine düşünmenizi sağlayacağına eminim. Kitap bittikten sonra, aklımda kırık dökük yer edinmiş bir yerlerde okuduğum ama nerde nasıldı unuttuğum bir cümle geldi. Cümleyi tam olarak hatırlayamadığım için anlatmak istediğiyle devam edeceğim. Günah diye tanımladığımız eylemlerden ve söylemlerden gerçekten özgür irademizle mi uzak duruyoruz ? Yoksa aile, toplum, din gibi etkenlerden dolayı mı günaha bulaşmıyoruz. İmkanlar el verdiğinde, etkenlerin olmadığını ya da azaldığını hissettiğimizde günahla ilişkimiz hangi boyutta oluyor ?
İşte Dorian Gray'in Portresi de beni en çok bunun üzerinde düşündürdü. Birini tanımak peki ... Etkenlerle değişebilen bir varlıksa insan, onu gerçekten tanımak mümkün mü?
Son bir alıntıyla yorumumu bitiriyorum.
"Tanımak? Seni gerçekten tanıyor muyum acaba? Ruhunu görmeden böyle bir soruya cevap veremem. "
··
5 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.