Dönüşüm Gregor korkudan olduğu yerde kalakaldı, koşmaya devam et- mesi boşunaydı, çünkü babası onu bombardımana tutmaya kararlıydı. Dolabın üzerindeki meyve tabağından aldığı elmaları ceplerine dol- durmuş rastgele atıyor, elmalar birbirini kovalıyordu. Bu küçük kırmızı elmalar elektriklenmiş gibi döşeme üzerinde yuvarlanıyor ve birbirine çarpıyordu. Hafifçe fırlatılan bir elma Gregor’un sırtına çarptıysa da ona zarar vermeden yere düştü. Hemen onun arkasından gelen ise Gregor’un tam sırtına gömüldü; Gregor sanki yerini değiştiri- rse bu beklenmedik ve inanılmaz acı geçecekmiş gibi bulunduğu yer- den sürüne sürüne uzaklaşmaya çalıştı; ancak olduğu yere çakılmış gibiydi ve bütün duygularını büyük bir şaşkınlık kaplamıştı. Gözlerini son defa araladığında odasının kapısının açıldığını ve çığlıklar atan kız kardeşinin önünden annesinin, üstünde sadece iç çamaşırıyla fırlayıp –baygınken rahat nefes alması için kız kardeşi annesinin belden yukarısını soymuştu– kocasına doğru koştuğunu ve koşarken de bağları çözülen etekliklerinin birbiri ardına belinden kayıp yere düştüğünü, onların üzerinden sendeleyerek kocasının kollarına at- ladığını, ona sımsıkı sarıldığını, adeta tek vücut olduğunu –ancak burada Gregor’un görme yetisi zayıflamaya başlamıştı–, elleriyle kocasının boynuna sarılarak Gregor’un hayatını bağışlaması için yal- vardığını gördü.
