Rozerin: Benim aziz Leylâm, sevgili belâm. Ya sen olmasan, ben ne bok yerim, neye yararım¿ Mânasız bir otomatisme’in mânasız bir fiziğin, kahrolası boşluğunda, ben garip, ben duyan, ben yirmi dört saatte, yirmi dört bin parça olan, ne yapardım¿ Gözlerinden öperim. O güzel burnuna yıldızlarca öpücük.. Kendine iyi bak. Bir daha hiçbir ana doğuramaz seni. Bir daha hiçbir cihan bulamaz seni. Tekrar öperim. ~Senin.

Benim aziz Leylâm, sevgili belâm. Ya sen olmasan, ben ne bok yerim, neye yararım¿ Mânasız bir otomatisme’in mânasız bir fiziğin, kahrolası boşluğunda, ben garip, ben duyan, ben yirmi dört saatte, yirmi dört bin parça olan, ne yapardım¿ Gözlerinden öperim. O güzel burnuna yıldızlarca öpücük.. Kendine iyi bak. Bir daha hiçbir ana doğuramaz seni. Bir daha hiçbir cihan bulamaz seni. Tekrar öperim. ~Senin.

Kitabı okudu

Leylim Leylim Ahmed Arif

··

1 görüntüleme