Çocukluğumuzda hepimiz narsisisttik ve hayatla kalmak için öyle de olmak zorundaydık. Annelerimize istediğimizi yaptırır, isteklerimiz yerine gelmediğinde de bağırır çağırırdık. Annelerimizin ne düşündüğünü, ne istediğini bir an için bile aklım ıza getirmezdik. Bizim için onların istekleri diye bir şey söz konusu değildi. Kendi isteklerimizin dışında başka bir şey tanımaz, annelerimizi de isteklerimizi yerine getirip getirmemesine göre kimi zaman ‘iyi’, kimi zaman da ‘kötü’ olarak nitelendirirdik. Biraz daha büyüdüğünde bu dönemi birçoğumuz aşmıştır.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.