Geçenlerde bitirdiğim Oathbringer'a inceleme yazmak ilk andan beri aklımdaydı hatta başladığım da oldu ama yarım kalmıştı o zaman. Hakkında yazmak istediğim çok şey var ama toparlaması da bir o kadar zor . Spoiler falan içerir muhtemelen şimdiden belirteyim. Stormlight'da ilk kitaptan beri şöyle hissediyordum: Kralların yolu bitince " Aman şimdi her şey bir tuhaf oldu 2. kitap bu kadar iyi olabilir mi ki?", Parlayan sözleri bitirince "Kaladin açıkgöz oldu, herkes parlıyor n'olucak bu işin sonu" demiştim. Her seferinde devam kitabı beklentilerimi aştığından Oathbringer'ın sonunda da tuhaf hissetmeme rağmen Rhythm of War'dan beklentim çok yüksek. Sanderson'un hep bir tık öteye taşıdığına inancım tam artık. Oathbringer'a dönecek olursak ilk kitaptaki gibi farklı yerlere dağılmıştı karakterler. Aynı anda birçok olayı takip ediyorduk. Tempo hiç düşmedi. Her zaman Kaladin'in bölümlerini iple çeken bendeniz Dalinar'ın geçmişini ve son kısımlarda Szeth'li bölümleri heyecanla bekledim. Bu arada Szehh demişken Nightblood- Warbreaker bağlantısını Warbreaker'ı daha sonra okuduğumdan o an kuramamıştım. Ben zaten bağlantı kurmada epey kötüyüm. Vasher- Zahel bağlantısını bile başta anlayamadım. Zahel'de bir şeyler olduğunun herkes gibi farkındaydım da Parlayan Sözlerle Oathbringer arasına finallerim girince unutmuştum karakterin ayrıntılarını. Neyse ben bağlantı kurmada bu kadar kötüyken Rıhtım'ın forumunda okuduğum şu başlık ( forum.kayiprihtim.com/t/cosmere-incel... ) hepten kendimi sorgulamama neden oldu. Yan hikayeleri okumadığımdan diyerek teselli buluyorum şimdilik. Başta Warbreaker'ı okumamama yormuştum ama okuyunca anladımki birkaç detay dışında hâlâ aynı şekilde cahilim. Neyse açıklarımı kapatıyorum bir şekilde. Bir kez daha kitaba dönecek olursam favori karakter güncellemem şu şekilde: Kaladin, Szeth, Lift, Sizgil. Bir türlü sevemediğim karakter kontenjanını da Jasnah tek başına dolduruyor. Moash falan değil yani. Diğer karakterlerle bir sorunum yok. Jasnah'ın tavırlarına ilk kitaptan beri ısınamadım. Bana kalırsa çok antipatik bir karakter. Bir de değinmek istediğim Kaladin'in ikilemde kalması meselesi var. Şu kimseyi tam olarak düşman olarak görememesi sorunsalı. Bence kitabın en iyi yanı Kaladin ve vicdanının işleniş şekli, diğer herkesin aksine çok sorguluyor bu meseleyi. İlerleyen kitaplarda bunun sonuçlarını somut bir şekilde görmek isterim. Tam olarak açıklayamasam da şu örneği vereyim: bu kitapta parshendilerin gezegenin asıl sahipleri olduklarını öğrendik. Şuan Garaz'a hizmet etseler de en baştaki haklılık paylarının unutulması saçma olur. Mesela Sissoylu'da benim en anlam veremediğim mesele skaaların onca yıl gördüğü muamelenin nedeni olmuştu. Lord hükümdar niye böyle bir düzen kurmuştu şimdi düşününce çıkaramadım. Orda olaya skaaların gözünden bakıyorduk. Bunu da unutmamak gerek. Ki parshendilerin durumu çok daha içler acısı. Sonuç olarak, unuttuğum şeyler, henüz anlamlandıramadığım olaylar, aydınlığa kavuştuğum bilmeceler derken seri devam ediyor. Rhythm of War'ın çevirisini çok beklemeyiz inşallah. Okumak için sabırsızlanıyorum. Mr. Sanderson'a da teşekkür ve tebriklerimi iletiyorum. O yazdığı müddetçe ben kitaplarını okumaya devam edeceğim.

OathbringerBrandon Sanderson · Akılçelen Kitaplar · 2019209 okunma

·

182 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Don Quijote