Sunuştan
O büyük oranda 'yetkin ve yeni bir insan' varlığının özlemini çekmiş, yaşadığı dönemde böyle bir varlığın yokluğunu hissetmişti. Napoleon onun gözünde bu gibi kişiliklerin sonuncusu olmuştur. Nietzsche'nin güçlü ve büyük insana ilişkin düşünceleri onu tümüyle elitist ve bireyci bir kültür anlayışını benimsemeye yöneltmiştir. Bütün kültürel başarıların, sanatın, felsefenin, dinin ve ahlakın değerini Nietzsche, bunların meydana getirdikleri, yarattıkları güçlü kişiliklerle ölçer; kitle, ona göre, dört beş büyük adamın meydana gelmesini sağlayan dolambaçlı bir yoldan başka bir şey değildir. İşte bu bakımdan Nietzsche için bir aykırı düşünceler filozofudur da diyebiliriz.
·
4 görüntüleme
Simmel de okuduğum kitapta; sosyalistlerin tarihi ortalama üzerinden, Nietzsche'nin sapmalar üzerinden okuduğunu belirtiyor. Zamanında çok büyük bir verimle kalkmamıştım başından, zira bireycilik bana toplumsal meselelerde hep bir kavrayış eksikliği olarak görünür. Alıntılarınızın takipçisi olayım, belki yeni bir kavrayış elde ederim, keyifli okumalar.
Simmelin tespiti doğrudur. Bir tercih meselesidir aslen bu tutum ve Nietzsche'ye özgü de değildir. Kalabalıkların kaderleriyle pek ilgilenmemek, moral olarak tartışılır fakat hayata bir bakış açısıdır. Bir çok başka filozof, sanatçı ve bilim adamının yönelimi de bu doğrultuda olmuştur. Ben sözkonusu tavrı kavrayış eksikliğinden ziyade, karakter sınıflamasına bağlamaya meyilliyim.
Teşekkür ederim, umarım faydalı olur alıntılarım.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.