“Ağlayan olursa onu hemen öldürüyorlardı. On altı, on yedi yaşındaki çocukları taradılar. Ağlamışlardı çünkü.” “En korkunç şey insanın annesini kaybetmesi… Genç bir kadın görmüştüm, ölmüştü, bebeği memesini emiyordu. Annenin bir iki dakika önce öldürüldüğü belliydi. Bebek henüz ağlamıyordu bile. Yanlarına oturmuştum…” Alıntılardan da anlaşılacağı üzere sağlıklı bilince sahip insanların bu satırları okurken adeta kahrolması. Savaşın hayatı ne derece kötü etkilediği özellikle çocukları. O küçük yaşlarda” İnsanlar neden savaşır? ” bu soruya cevap bile vermezken savaşın tüm dehşetine tanık olmuş çocuklar… 2015 Nobel edebiyat ödüllü yazar Svetlana Aleksiyeviç’in Kafka Kitap’tan çıkan ve Türkçeye çevrilen ‘Son Tanıklar – Çocukluğa Aykırı Yüz Öykü’ kitabı Almanların Rusya’yı işgal girişimini kız çocuklarının hatıralarıyla anlatıyor. Son Tanıklar’da Aleksiyeviç 1941’de güneşli bir yaz günü başlayan ve 1945’e gelinene dek SSCB’de yirmi milyonu aşkın insanın hayatını kaybetmesine yol açan Nazi işgali ve II. Dünya Savaşı dönemini, o zamanı çocuk olarak yaşamış insanların tanıklıklarıyla aktarıyor. Savaşlarla çalınan çocuklukları bulacaksınız bu kitapta. “Vaktinde Dostoyevski şöyle bir soru atmıştı ortaya: Eğer masum bir çocuğun gözünden tek damla yaş dökülecekse, barışın, mutluluğumuzun ve hatta yeryüzünde ebedi uyumun sağlanması ve temellerinin güçlü bir şekilde atılması için yaşanacakla mazur görülebilir mi? Sorusunu yine kendi yanıtlamıştı Dostoyevski; hiçbir ilerleme, hiçbir devrim o gözyaşının dökülmesini haklı gösteremez. Hiçbir savaş. O gözyaşı damlası her daim her şeyden kıymetlidir. O tek damlacık gözyaşı… “Köyde hiç çocuk kalmamıştı. Sokakta beraber oyun oynayacak kimse yoktu…” ( Tanıtım Bülteni) Ailesiz kalan çocukların toplandığı okullarda “anne”, “baba” kelimeleri yasaklanmıştır. Çünkü bir çocuk bile bu kelimeyi kullansa, yüzlerce çocuk bir anda ağlamaya başlayacaktır. “Biri dedi ki: Mezarlığa sığınmamız lazım, çünkü orayı bombalamazlar. Ölülerin üzerine neden bomba yağdırsınlar ki?” Kısa hayatlarına uzun acılar biriktiren çocukların anıları… Bu kitabı okurken sarsılacaksınız. Şunu tekrarlardı hep: “İnsan kalmak zorundayız.” “Çocuklar, ağlamayın lütfen. Gözyaşlarınızı görmeye dayanamıyorum.”

Son TanıklarSvetlana Aleksiyeviç · Kafka Yayınları · 2019350 okunma

·

103 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Metin Özdemir