Savaş ve barış her ne kadar 1700 gibi büyük bir sayfa sayısına sahip olmasıyla başlarken gözümü korkutsa da, okumaya başladığımda, bana bu korkumun yersiz olduğunu anında hissettirdi. Tolstoy’un daha önce Anna Karenina’sını da okumuş olduğum için, yazardan yine harika bir dil ve psikolojik tahliller bekliyordum. Ki kitap da zaten bu beklentimi karşılamakta hiç eksik kalmadı. Öncelikle Tolstoy’un romanlarını okurken yakaladığım akıcılığı ve olayların geçişlerindeki rahatlığı çok nadir birkaç yazarda daha yakalayabildiğimi söyleyebilirim. Yani dil bakımından da hikâye bakımından da, olayların geçişleri ve kitaptaki kurgunun mükemmelliği bakımından da kitap beni adeta büyüledi diyebilirim. Kitap hakkında benim açımdan rahatsız edici olan şeylerden bahsetmem gerekirse; Rusya’nın tarihindeki bir takım olaylara hem sürekli atıflar yapılması, hem de makalevari kısımların bu olaylarla ilgili yazılmış olması beni içten içe rahatsız etti ve okuma keyfimi bir nebze de olsa düşürdü diyebilirim. Ama bunu kitabın tamamına oranla değerlendirdiğimde devede kulak olduğunu da söylemem gerekir. Tolstoy’un romanın girişinde verdiği dağınık olaylar, farklı kişiler akış içerinde o kadar doğal bir şekilde bir araya getiriliyor ki; kitaplarında bunu yapabilen yazarlar beni her zaman daha fazla etkilemişlerdir. Bu da sanırım kurgunun güzelliği oluyor zaten. Romanda savaş ve barış dönemleri, hatta daha da derine inmek gerekirse; bir tarafta savaş olurken askerlerin yaşadığı hal ile diğer tarafta cephe dışındaki yaşantının birbirlerine nasıl tezat teşkil edecek şekilde bulunduğu, öyle tahmin ediyorum ki romanı okuyan herkesi bir parça da olsa hayret ettirecektir. Ama durup düşündüğümüzde şu anda askerde olan bir yakınızın durumu ile kendi durumumuzu mukayesemiz neredeyse buna benzer bir tabloyu bize sunacaktır diye tahmin ediyorum. Romanda yine inançlarla ilgili çok ciddi bir arayış olduğu söylenebilir. Tolstoy adeta karakterleri bir inanç arayışı içerisine sürüklüyor. Bunun sonucunda da onlara yaşamın gayesini farklı şekillerde buldurması aslında biraz ironi gibi dursa da, kişilerin hayata bakış açıları ve hayattan beklentileri doğrultusunda, kendilerine bir yaşam gayesi oluşturduklarını bize düşündürüyor. Tolstoy’da benim dikkatimi çeken şeylerden biri de; oluşturduğu karakterleri neredeyse küçük diyebileceğim yaşlardan alıp yaşadıkları olayların etkisiyle kazandıkları kimlikleri ve o kimlikleri kazanış süreçlerini çok güzel bir şekilde işleyebilmiş olması. Bunu yapabilmek için de romanda yaklaşık 15 yıl gibi bir süreyi bir takım aralıklarla ama kesintisiz ve sürekli oluşturmak gerekiyor. Ki bu da takdir edersiniz ki gerçekten büyük bir yazarın yapabileceği nadir işlerden biri. Kitapta Tolstoy’un hem ironileri ve göndermeleri hem de araya sanki tuzu biberi olsun der gibi serpiştirdiği esprili olaylar, okurken yüzünüzde gülümsemeye sebep oluyor ve o tatlılığın üzerinizde bir süre bile kalması keyif verici geliyor bana. Romanda işlenen siyasi tablo, sanırım devlet millet ve zaman mefhumunun bu gibi durumlarda etkisiz kaldığını gösteriyor. Çıkar ilişiklerine yaptığı göndermelerden ötürü kendisine ayrı bir teşekkürü de kendime borç bilirim. Ek olarak bu kitapta Tolstoy’un düşünce dünyasını, tarih ve tarihi olay ve kişiler hakkındaki görüşlerini açıkça ortaya koyduğunu söylemek öyle sanıyorum ki yerinde olur. Fakat söylediğim gibi bir Türk olarak maalesef Rusların tarihi ve tarihi kişileri hakkında pek bilgi sahibi olmayışım, kitabı okurken bu durumu aleyhime çevirdi ve bu sebeple özellikle tarihi olay ve kişilerle ilgili kısımlarda pek düşüncesini anlayabildiğimi söyleyemeyeceğim. Elbette genel yargılarını ve görüşlerini takdir ederek ve hatta kendisinin entelektüel kişiliğine de hayran kalarak okuduğumu rahatlıkla söyleyebilirim Kitap hakkında şu anda söyleyebileceklerim bu kadar sanırım. Eğer sabredip bu yazıyı sonuna kadar okuduysanız sizlere teşekkür ederim. m.topal

Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)Lev Tolstoy · Can Yayınları · 201721,2bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammed Topal