Gece daha taze karanfilden ve iç cebimde saklanan tütünden daha ıslak. Caddeleri ezen farklı numaralar değil, telaş ve geç kalınmış randevular. Vertigom, aniden çarpar kalp misali ve seni ilk görüşüm yıllanmış dejavumdur. Umarsızım ki neyi umayım? Marifetimi açıklayamaz ki akıbetim. Bir iki sıfat dahi yaparken, adımın önündeki adın nasıl yalnızlığa aittir bu nasıl adıldır?
Kendime verdiğim sözlerimi belki gerçekleştirir spesifik bir varlık. Dilden uçurumlar ve yardan vazgeçilmezken hangi tutam ottur ki bizi bu diyarda deve eden? Muhakkak hak bir gün tecelli eder şahsımıza işte o vakit sadece yazımız kalır alnımızda. Meyhanelerde raks ederken istikballer bir vals de benden topuklarımda parçalanır gençliğim. Issız lakırdılar taciz eder kulağımı hepsinde bir nefret söylemi. Ürer caddelerde ayıplar, dudaklarımda dururken kilidin. Gebe geceler bir doğursa seni önüme adın belli, fakat hala ağlamadı sabahlar. Etmek gerek kadere sitem nede olsa soyadımızı almış matem. Yüzyılın aşkları çoktan eser niteliğindeyken benimkisi zamirlerin bile kestiremediği ihtimallerin kestiği bir şarkıda toprak kokan bir eylemi tasvir eder. Karayel esti de şansımıza yoksa büyümedi içimizdeki yangınlar. Poyraza maruz kalsaydık küllerimizi savururlardı senden yana. Her bir durak sazımda adına ederken tekabül. Gam dünyasındayız bilmeliyiz eder burada tek ah bir mülk. İnanışların ve inançların doğruları üzerine çizilirken kurallar yanılma payını hesaba katar mı ki şamanlar.
Esiyor şimdiki gibi geçmişte de uğuldayan zarif bir rüzgar. Ellerim yasta, karalar bağladı bir ceviz hasadında. Ölü ürkek ceylanların benekleri kadar mutluluğumuz var hayatta. Döngülerimiz kısırlıktan geçerken kursağımızda artığı kalır kuraklığın. Razı olmayı öğrenmeli insan bazılarından.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.