Gönderi
Türkiye tarihinin barbarlık dönemi.
90'lı yıllar.
Barbarlık dönemi diyor yazar çünkü bu yıllarda insanlara yapılan insanlık dışı uygulamalar bu tanımı gerektiriyor. Faili meçhul cinayetler, yakmalar, yıkmalar, tecavüzler, keyfi tutuklamalar ve işkenceler, hesap soracak tek yetkili ama hesap verecek kişiler ve kurumlar olmayanlar. Türkiye hala sürdürdüğü bir politikasına bu yıllarda en iğrenç ve gaddar bir şekilde başvurmuştu. O yıllardan kalan ve kitapta da bahsi geçen Cumartesi Anneleri hala kaybedilen çocuklarının en azından kemikleri için arayışta ve bekleyişteler. Bu bekleyiş onlar için bir şarkı değil. Onlar için bir ağıt artık. Geri gelmeyeceklerini bildikşeri çocukları için bir ağıt bile yakamaz durumdalar. Buna yol açanlar bugün de bariz olmasına rağmen eylemleri kabullenmemekteler.
Bu ülke hala sürdürdüğü bir politikasını yansıttığı şekikden apayrı olarak bir de keselerini doldurmak için kullanırlarken dillerinde en kutsalları ellerinde en keskin kılıçlarını ileri doğru uzatarak yollarının açık olamsını sağlamaya, yanlarında da bekçi köpeklerini ve anlamsız bir inanışla duran güruhu bulundurmaya çabalıyor.
Bu kitap isimleri artık belirlenmiş olayları isinlendirmiyor olabilir ama ne kastettiğini biliyoruz. Belki bu adlandırmaları belli ederek her okuyucunun anlamasını sağlayabilirdi yazar. Ayrıca önceki kitabı olan Mevsim Yas kitabının da bir benzeri olmuş bu kitap. Ama olumsuz eleştiri yapmak haddimize değil. Yaşanılan dönemin olayları anlatmakla biter gibi değil.
Yine sürükleyici ama içler acıtıcı bir kitap yazmış Mehtap Ceyran. Dönemi yaşayanlar ve izlerini barındıranlar için kapanmış yaraları deşmek, kapanmamışları da iyice yaymak da etkilerinden biri.
19 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.