Çetin bulut: 10EKIM ANKARA KATLİAMI Ankara da oturdum bir kara taşa daha söz söylenmemişti daha insansızdı meydanlar...

10EKIM ANKARA KATLİAMI Ankara da oturdum bir kara taşa daha söz söylenmemişti daha insansızdı meydanlar meydanlar daha gün görmemişti halkım dedi son soluğu gövdesiz bir başın halkım şimdi ben bir devin ölüsü gibi uzanmış dağların mor çiçekler açmış günahıyım halkım ey halkım şimdi ben sam yelinin biçtiği gök ekinler hasadıyım görmeyenler görsün duysun duymayanlar şimdi bu meydan bu meydanlar giyotinden düşmüş bir başın çığlığıdır şimdi yitik bir sesim var o kanın yuttuğu çiçeklerin kokladığı bedensiz bir soluğum var görse kapatır yüzünü ay dağların en karanlık ardını arar yıldızlar o dağlar ki halkım ölmüş bir devin mor sessizliğidir açsam yaramı kızıla boyanır bir ülke ben böyle yaşam için öldükçe nasıl dirilir ölüm için yaşayanlar halkım nasıl dirilir üşümeye ellerim yok şimdi emanet vermeye sesim yok bu meydan bu meydanlar apaçık mezarıdır kapkarınlık bir vahşetin bu suçu gizleyemez tanrıların gazabı borsaların iştahı yutamaz bu kanı emanet verdiğimiz bu canı hiçbir kılıf kirletemez sen ki üryan geldiğimiz kapalı bir kapısın her bir zerremizi mermi diye sürdük namluya ölüm tüketemez bizi isterse kırılsın kanadı kavuşmanın parça parça olmuş insan eti seğiriyor kumların üzerinde kızgın lavlardan almış rengini paramparça olmuş bedenlerin gözlerine çizmiş kederini bir çocuk gömülmüş annesinin göğsüne ağzı kilitlenmiş korkuların çığlığı gözleri dik dur oğul diyor annesi dik dur ağlarsan kuzgunlara yem olur acımız iki eli iki yakamızda kalır üzülür babamız ağlarsan kuzgunlar konar bir gülün dalına oğul dökülür yapraklarımız dik dur oğul kör pınarlar gibi kurut gözlerini bugün dimdik görsün bizi düşmanlarımız derin kederlerle bileyle gözlerinin bıçağını sönmüş ocakların şivanıyla bileyle ağlayacak gün değil bugün daha sonra oğul daha sonra birlikte ağlarız gömülmüş annesinin göğsüne bir çocuk sönmüş ocakların külüyle yüklü bulutlar gibi bağlamış gözlerini bakmadan görüyor duymadan dinliyor babasının öyküsünü köknar ağacının kökleri gibi sarmış kollarını annesi ve bir devin yarasından akan acıyla boyamış yüzünü

Asım Gönen

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çetin bulut