Hudutsuz... Piraye’nin belki de en çok kullandığı kelime.Aşkını tasvire en yakın bulduğu,ucu bucağı olmayan,sınır tanımayan sevdası... Akıl almıyor gerçekten nasıl olur da bunca gönül kırıklığına rağmen insan bu denli toz konduramaz sevdiğine? -Kararsız kaldığım en güzel çelişkimsin sen.Kalmalı mıyım,gitmeli mi? Sevmeli be sevdiğim,sevmeli.İnsan bir tek kendi için sevmeli. Kendinde yaşayanla yetinmeli.Beklentisiz sevmeli.Gelmeyeni,gelmediğinden ötürü sevmeli.Gelse,acılar depreşip yaralar kanayacak,gelmese,güzel hatıralarda teselli aranacak. Hangisi gerekli insana? Nefret mi?Aşk mı? Böyle sevmiş Piraye Nazım’ı.Bir şekilde kesişen hayatları,huzurlu giden evlilikleri,buz gibi soğuk demir parmaklıklar ardında ızdıraba dönüşmüş.Sancılar içerisinde aşk yaşamış Piraye ama dönmemiş sevdasından.Nazım’ın başka gönüllerde seyahati seven kalbine tutunmuş inatla.Ne toz kondurmuş,ne de hak verebilmiş yaptıklarına.Korkmamış hiç sevmekten. -Evladıma en büyük öğüdüm olsun.İsteyip de sahip olmayı başardığı bir aşkı yaşamak için önce kendi kabuğundan sıyrılsın.Kendini teslim etsin ve hislerine inansın.Yanılmak da var,yenilmek de.Kabullenip muzaffer olmayı seçsin.Aşkta muzaffer olmayı başaran, kendini yaşadım saysın.Korkakça yaşamak insanın harcı olmamalı... Piraye muzaffer olmayı seçmiş.Yenilmiş fakat yenilmenin de aşktan ayrılmayan bir parça olduğunu kabul etmiş.Yazdığı,dile getirdiği tüm cümlelerde sevdiği adama duyduğu aşkı alçaltmamış.Düşmeye meylettiğinde bile Nazım’ın tesirli cümleleri onu hayata bağlamış.Sevdiğine küsmemiş asla,kendinde arayıp bulduğu kusurları ile onun hatalarını örtmüş her daim.Nazım’ın aşık olduğu kadınlara duymuş en büyük kıskançlığı. -Keşke gözünün değip aklının çekileceği tüm kadınları yok etmek mümkün olsa diye aklımdan geçirmiyor değilim.Sen insana daha önce hiç tanışmadığı hırslar ve hisler yaşatırsın şüphesiz. -Yansın aniden dokunduğun bedenler.Parmağın dokunduğunda alev alsın tutuşsun.Yana yana bitsin kül olsun.Külleri sokakları dolaşsın.Tek dileğim,milletin ayakları altında ezilsin. Nazım’ın yüzüne sevdiğini hiç söyleyememesi en büyük pişmanlığı olmuş aslında...Onun kendinden evvel bu dünyadan göçüp gitmesi derinden yaralamış ve canını teslim edip aşka veda etmek istemiş bir an evvel... -Bir defa olsun kırdığın kadınların gözleriyle, kalbi ile bakabildin mi hayata ve sana? Benden sana bakmayı becerebildin mi hiç? Yapabilsen yerinden kımıldayamazdın be adam.Tükeniyorum. Şimdi biliyorum Nazım’ın onlarca şiiri kime yazdığını.Kendini affettirmekti belki de amacı,yapabildiği en iyi eylem belki de yazmaktı... Piraye veda etmeyi beceremezdi Nazım’a ve veda etmeden de yumdu gözlerini zorluklarla dolu yaşamına. İyi okumalar.

Piraye'de Nazım OlmakNazan Arısoy · Dokuz Yayınları · 20194,042 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeymaharmandar.