~Onca Yoksulluk Varken~ (1) "İnsanlar acı çekince gözleri büyür, eskisinden daha anlamlı durur. Madam Rosa'nın gözleri gittikçe büyüyor, nedensiz dövdüğümüz köpeklerinkine benziyordu. Üstelik savaş öncesinden kalma saçları giderek daha da dökülüyordu; kendinde yeniden çarpışacak gücü bulduğunda da, kadına benzer bir yanı olsun diye ona sahici saçlı yeni bir kızıl peruka bulmamı istiyordu. Bunu kendisine nereden yürüteceğimi hiç bilmiyordum." Merhabalar sevgili kitap dostlarım. Yorumuma başlamadan hemen önce, Goncourt ödüllü ünlü Fransız yazar Romain Gary kimdir? kısaca bahsetmek istiyorum. Asıl adı Roman Kacew (Romain Gary), mahlası Emile Ajar olan yazarımız, yazar olmasının yanısıra yönetmen, senarist, II. Dünya Savaşı pilotu ve bir diplomattır. Ayrıca Fransa'nın en prestijli ödüllerinden biri olan Goncourt Ödülü’nü gerçek adıyla ve mahlasıyla iki kere alan, ilk ve tek ~iki yaşamlı~ yazardır. Şöyle ki, Gary, babasının onları terk etmesinin ardından üzülen tiyatro sanatçısı annesini mutlu etmek için yazmaya karar verir. Çünkü annesi sanatla ilgilenmesini istemektedir. O da edebiyata yönelir. Yazmaya nasıl başladığını sorunlara "Edebiyat bana biraz nereye yöneleceğini bilemeyenlerin başvurdukları son sığınak gibi görünüyordu." diye cevap verir. İlk iş olarak gazetelere kısa öyküler gönderir. Fakat öyküler kısa olmasına rağmen derinliklidir; dolayısıyla yüksek ücreti hak etmektedir. Gazeteler ise, öykülere yüksek ücret ödemek istememektedir. Gary çaresizdir. Çünkü bu açlık günleri habercisidir. Mecbûren edebiyatından ödün verir ve daha az derinlikli metinler yazmaya yeltenir; yazar da. Daha sonra, edebî otoritelerce fecî halde eleştirilir. Kötü imajından sıyrılmak ister ve aklına tek bedende birkaç yazar yaratmak fikri gelir. İşte dev yazar Emile Ajar, bu fikrin alt benliğidir. Gary, Emile Ajar’ın kimliğini öyle iyi gizlemiştir ki, herkes Emile Ajar’ı Gary’nin yeğeni diye bilmektedir. Ta ki o güne kadar. .. Eşinin intiharından sonra bunalıma giren Gary, tabancasını kendisine çevirir ve yaşamına kendi elleriyle son verir. Ardında her şeyi açıklayan bir mektup bırakır. Mektup şöyle bitmektedir. "Çok eğlendim, teşekkür ederim. Hoşça kalın." "Sevdiğin yüzünden deli oldun", dediler. "Yaşamın tadını yalnız deliler bilir", dedim." (Yâfi) epigrafıyla başlıyor Momo ve Madam Rosa'nın hikâyesi; "sevmek gerek" diye de bitiyor. .. Zirâ onları bir arada tutan ve koparılamaz bağlarla birbirine bağlayan şey, sevgiydi; yalansız-çıkarsız, saf bir sevgi. .. Metin, aile olan-ama aslında olmayan iki dostun hikâyesi, bir ana-oğul olan-ama aslında olmayan iki koca yüreğin hikâyesi, bu, aslında bir bakıma yargılayan-yaftalayan veya yargılanan-yaftalanan olmak kaydıyla, hepimizin hikâyesi. Ezcümle; bu, Ötekiler'in hikâyesi. .. Peki bu iki koca yüreğin yolları nasıl kesişti dersiniz?! (Umarım spoisiz anlatmayı başarabilirim.) Madam Rosa, Yahudi toplama kampından (Auschwitz☠) mucize eseri kurtulmuş bir Yahudi ve yaşı gereği kendini emekliye ayırmış eski bir sex işçisidir. Aynı zamanda da geçinebilmek için kendisi gibi sex işçilerinin çocuklarına bakan gizli bir pansiyon işletmecisidir. Annesi bir sex işçisi olan Arap Momo ise, Madam Rosa'ya bırakıldığında henüz 'üç'ündedir. Momo'nun annesinin başına gelenleri duyan Madam Rosa, Momo'yu evlat gibi sahiplenir ve hikâyeleri başlar. .. Artık onlar, iki kişilik dev bir ailedir. .. Ahhh! 10 (+4) yaşında olan Momo, ahh! Bazen hüzne gark edip ağlattın, bazen de kahkaha attırdın. Okuduğunuzda aynı iç yanmasını, aynı şevkâti hissedeceğinize ve aynı haklı feryâdı koparacağınıza emînim.#edebiütopya #dipçem Gary-Ajar, "bambaşka bir dil kurmuştur" denir bu kitap için. Önermeye katılmakla birlikte, şunu eklemeden edemeyeceğim. Bence yeni bir dil, (hâttâ argo-jargon) yeni bir kimlik, yeni bir zihin, yeni bir yürek, yeni bir ruh ve yeni bir yaşam da yaratmıştır Romain Gary. Ve son olarak şunu eklemek isterim; ~Onca Yoksulluk Varken~ ismi sizi aldatmasın sakın; Gary, toplumdan dışlanan, yâni vâr olduklarını fısıltıyla haykıran Ötekiler'in yaşamlarını asla ajite etmeden, yâni İroni ve hüznü harmanlayan bir kalemdir. Kitap, sağlık ve sevgimle. ..

Onca Yoksulluk VarkenRomain Gary (Emile Ajar) · Agora Kitaplığı · 20093,361 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

mειτεm