Ali Ayçil’in denemelerini de hikayelerini de hep sevmişimdir. Hep hayatın içinden, dünümüze hasretle bi dönüp bakmamızı sağlayan, geleceğe dair umut veren denemeler var burda da. Ben şiir kitapları hariç hepsini okudum şimdilik; özümüzü, Anadolu kimliğimizi, kaybettiğimiz değerleri bulmaya çalışanlara rehber niteliğindeki kitaplar hepsi de. Ve maalesef kıymeti bilinmeyen, çok satanlarda olmadığı için duyulmayan yazarlarımızdan. Bir kaç alıntı yazayım içeriğe birlikte karar verelim derim.
“Çünkü eşyaların da bir ruhu vardır ve insan onların arasından kendine en yakın olanı tercih eder. İşi biraz daha ileri götürürek şunu da söyleyebiliriz: Bir toplumun tarihi, tercih ettiği eşyaların tarihidir. Örnek mi? Hepimizin çokça aşina olduğu ‘ceviz sandıklar’ ve ‘para kasaları’”
“Evimize, bizi başkalarının hayatından ayrı tutsun diye kapılar taktığımız şu köşegen korunağımıza
çekildiğimizde bile, yine başkalarının hayatlarını merak eder, ekranda saatlerce onları izleriz.”
“Biz mutsuz oldukça, hiçbir şey düzelmeyecek.”