Kapana kısılmış bir dil-hücre-kök içinde kalmış gibi. Şair kabuğunu çatlatmış ama kırıp çıkamamış. Sanki kendini çaresiz bırakmak adına elinden geleni yapmış. Seni alıp duygularla uçurmak yerine, düşündürüp kasmış-kasvetli bir havada, okuru öylece araf da bırakmış. Aldığım his buydu. Miteolejiden çıkıp tarihten sayfalara sahne olurken, kendinizi anlamsız mısır kokularında buluyorsunuz. Nereye geldim diyorsunuz, Truva atı şahlanı veriyor. Kral ne yapıyor ? HAVUZ Bilge Matias'ı dinle öyleyse, Bütün şiirlerini ve giysilerini yakmıştı. Kenti yakıyorum diye bağırmış sözde. «Baktım güneşin rengi bulanmış suda, Taş taşı öğütüyor, ışık ışığı. Yel suyu kırıyordu eriyen suda. Baktım yapraklar bembeyaz dişler gibi, Baktım üstüm başım bulanmış toza toprağa. Anladım, çok kalmışım orda...» Böyle bir şiirin yelelerinden tutuyorsunuz, avuçlarınızda; düşmemek adına. Şairin en sevdiğim şiiri de ; SEVINCİN YARISI Kuşlar yağmur yağdırır da Yağmur güneşe vururdu ya Ben sana gelirdim Sevincin yarısı ağzımda Zambağa birikir sabahlar Ovalar atlara binerdi Kulesine koşuşunca deniz Cebimde geceden yıldızlar Anlarla ballarla kanımda Yüreğim avuç olurdu da Sonra çeşme de olurdu ya Mutsuz dönüşler ayında Ben sana gelirdim. Bu oldu kuşkusuz.açıkçasını söylemek gerekirse, genelleme oolarak beğendiğim tarz da şiir kitabı değildi. Duygu yüklü şiirleri seviyorum. Keyifli okumalar.

Teknenin ÖlümüMelih Cevdet Anday · Sander Yayınları · 19751,083 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sükûnet