Gönderi
Ruth hakkında üç beş his
(Spoiler vb. bulunmaktadır)
Kendimi çok garip hissettirdi bu kitap bana.
Aşk, bağımlılık ne garip bi his. Kitap beni ilmek ilmek, tiftik tiftik ayırdı. İçimde tarifi imkansız, garip duygular uyandırdı. Karakterlerin, insanların birbirlerine bağımlılık, ihtiyaç duyuşları ne kadar garip noktalardan yapışabiliyor kişilere. Aşk duygusu ne garip bir reçine.. Kişiler birbirlerine nereden nasıl bağlanabildiklerini nasıl bu denli çözümleyebiliyorlar ve bunu aşka dair'liğe oturtabiliyorlar.
Bu reçine, kişinin icinde yarattığı ayrılmaz bağ duygusuyla nasıl bir tutsaklığa sebep olabiliyor.. bu anlamlandırması çok güç bir şey bence. Ve sanırım Erik'in dediği gibi ancak "yaşarken" öğrenilebilecek bir şey. Klara Bel'in onca kadın-anne hissine rağmen aşık ve hasta haliyle yine de çirkinleşemeyip, mutluluğu Erik'e, ayakları üzerine basabildiğinde hem de, o iyileştiği anda, ona sunup gitmeye karar vermesi ne çarpıcı an'dı. Uzun süre düşündürdü bu kısım beni.
Fark etmek, kabul etmek, bilincine varmak olayların.. ve yine de yıllarca seviştiğin, ruhsal olarak seviştiğin insanla arandaki özünüz zannettiğin reçinenin bir anda sıradan bi sıvıya, suya örneğin dönüştüğünü görmek ve bunu kabul edebilmek.. ne üstün bir güç.
Ruth tuhaflıklarıyla, çocuksuluğuyla, gizemiyle, kendini Erik'e teslim edişiyle, farkında olmadan onu besleyip, ruhunun kadını olurken ve kitabın ana karakteri gibi görünürken .. benim için en etkileyici karakterin tüm bu değişimi, Erik'teki dönüşümü kabul edip pasif gibi görünerek ama güçlüce onu kendi haline bırakan, Erik'i özgürlüğe ve mutluluğa salan Klara-Bel'in olduğunu şimdi anliyorum.
Bu bırakan tarafı aşırı güçlü buldum. Çünkü aşk oluştur bence. Edilgen değil etkendir. Kendiliğindendir, bi dönüşümdür, doğaldır. Ve .. şu saatten sonra tüm bu yasananlardan sonra bu oluşa müdahale edemeyeceğini, değiştiremeyeceğini kabul eden ve doğaya teslim olan yanıyla Klara-Bel 'in o pasif gibi görünen haliyle en güçlü karakter olduğunu düşünmeden edemiyorum.
Bazı şeyleri kabul etmek büyük güç gerektiriyor bence.. ve o güç, o kabulleniş haliyle, kişiye adeta bumerang gibi geri dönüyor. Zor bir şeyi zorlanarak yapıp asıl zorluğun üstesinden gelmek kişiyi üstünlüğe ulaştırmaz mı?
·
75 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.