Sevgi, ne kadar güzel bir kelime ne kadar güzel bir anlama sahip degil mi? Onu bu yaşımda da olsa keşfediyor olmak içimi büyük bir mutlulukla dolduruyor. Evet maalesef çok uzun zaman sevgiye maruz kalmadım. Travmatik bir çocukluğum olduğu için hep sevgide eksik kaldığımın farkındaydım. Hiç yok değildi elbette, sadece yarım eksik.. Burada eksik olduğum için özellikle aşk işlerinde hep kendimi frenledim. Kendimi durdurdum. Sevmeyi sevilmeyi bilmiyordum ki, nasıl bir başkasıyla böyle bir işin içine girebilirdim? Ya onu kırarsam üzersem ya bu eksiğimin farkına varırsa? Böyle düşüncelerin altında içimdeki sevgi kırıntılarını ezip durdum yıllarca. Sonra kendimi kitaplara verdim ve elime aldığım kitaplarda sevgi öğrenilebilen bir şeydir diyordu. Kitaplara güvenirim, gerçekten öğrenebilir miydim? Daha iyi anlayabilir miydim? İçimde sevgi vardı farkındaydım, gelişmesi büyümesi gerekiyordu. Ne kaybederdim? Denedim.. İşte bu yolculukta karşıma Leo Buscaglia ve eserleri çıktı. Düşünün öyle bir adam ki üniversitede bir ders veriyor. Sevgi dersi! Bu dersi de bir öğrenci intihar ettikten sonra açmaya karar vermiş. Insanlara sevgiyi öğretebilirim, dünyayı değiştirebilirim diye düşünmüş. Eminim öğrencilerinin çoğunun kalbine dokunmuştur. Bıraktığı eserlerle bana da dokundu çünkü.. 9 Numaralı Otobüsle Cennet’e yolculuk kitabında sevgi anlatıyor Buscaglia, onun zorluğunu, çaba istediğini. Sevginin uğraş emek istediğini zayıflara kolay pes edenlere göre olmadığını. Sevginin büyük oranda cesaret olduğunu söylüyor. Her cümlede durup üzerinde saatlerce düşünmeniz gerekiyor. Öyle bir kitap, ama büyüyorsunuz. Öğreniyorsunuz, gelişiyorsunuz, kendinizi fark ediyor, hatalarınızı, eksikliklerinizi goruyorsunuz. Ödün vermenin aslında kendinden bir şey feda etme olmadığını, kendi gururunuzu ayaklar altına almadığınızı anlatıyor. Biraz esnemenin size ve sevdiğinize ne kadar iyi gelecegini söylüyor. Mutlu olma ve mutlu etmeyi denememiz ve sonuçlarının bize neler hissettirdiği üzerine düşünmemizi istiyor. Belki böylece dünyayı daha iyi bir yer haline getirebiliriz’e inanıyor! Bence bir kitap okuduğunda, o kitabın okuyan kişinim hayatını olumlu yönde etkilemesi ders vermesi lazım. Şöyle davranmayacağım, ben böyle olmayacağım, ben de böyle davranıyorum buna bir son vermeliyim gibi...Leo Buscaglia’nin 9 Numaralı Otobüsüne binip kendi kalbinizi değiştirme yolculuğuna çıkmaya ne dersiniz? En çok etkilendiğim sayfalar ise son sayfalar oldu. Ölüm uzerine olanlar. Annesini kaybetmiş biri olarak buraya nasıl bir yorum yazacağımı bilmiyorum. Ama belki Buscaglia bu gerçeğe olan bakış açımı değiştirmeme yardım etmiştir. Aşağı birkaç alıntı bırakıyorum. Kitap hakkında benim yazdıklarımdan çok daha açıklayıcı bir fikir verecektir. Şimdiden iyi okumalar Ama buradan öğreneceğimiz şey, ayakta kalmanın bir secim olduğu. Sevmek insani tecrübelerin en yücesidir. Sevgi her zaman çabaya deger. Kelimeler çoğu kere duygularımızı köreltir. Kendi şahsımızla veya zamanımızla ilgili her seye hayır deme hakkına sahip oldugumuzu unuturuz. Korkmamız gereken şey ölüm değildir. Asıl yaşanmamış bir hayat ihtimalinden korkmamız gerekir. Esas trajedi odur. Belki bunu ne kadar iyi anlarsak, ölümü o kadar kolay kabul eder, dopdolu yaşamasını o kadar iyi öğrenir, şimdi ve burada yaşamanın önemini anlarız.

9 Numaralı Otobüsle Cennet'eLeo Buscaglia · İnkılap Kitapevi · 2003212 okunma

·

43 görüntüleme

Agatha

@SaiTu ·

19 Ekim 2020 21:49

😊 Leo‘nun sevgi derslerine başlamasına sebeb olan hikayeyi ilk okuduğumda bende çok etkilenmiştim. Her şerde bir hayır var derler, eğer öyle olmasaydı bizde onun bu değerli eserlerinden istifade etmiş olamayacaktık. Okadar içten yazıyor ki, etkilenmemek elde değil. Sanki kalbini avucunun içine alıyor ve şefkatle onardığını hissediyor gibi oluyor insan 😍 Seninde kalbine iyi geldiğine sevindim 😊

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

D.