Yazarla Bir Kutup Ayısının Anıları kitabıyla tanışmıştım ve tarzını çok sevmiştim. Bu okuduğum ikinci eseri oldu. Aslında vaktiniz varsa bir solukta okuyacağınız tarzda bir kitap. Bir çeşit distopya aslında. Yaşlılar ölmüyorlar ancak çocuklar da yeteri miktarda büyüyemiyorlar. Farklı bir hayalgücü :) Her şey Japonyanın dış dünya ile bağlantısını koparmasıyla başlıyor sanki. Büyükbaba Yoşiro yüz yaşını geçkin ancak dinç bir adam. Torununun çocuğu Mumei ile yaşıyor ve kendisinin aksine Mumei sağlık sorunları yaşıyor. Enerjisi çok çabuk tükenen; yemek yemede, yürümede sorunlar yaşayan Mumei mi acınılacak noktadadır yoksa buna şahit olan ve torunun aksine son derece sağlıklı olan Yoşiro mu? Cevap okura kalmış. Kitabı okumaya başladığımda sanki Haruki Murakami'nin bir eserini okuyormuşum gibi hissettim ve bu his kitabın bir çok noktasında varlığını sürdürdü. Nedenini sonradan farkettim. Okuduğum Murakami kitaplarının çevirmeniyle bu kitabın çevirmeni aynı. Çevirmenin çeviri şeklini o kadar benimsemişim ki neredeyse yazarla özleştirmişim. Bu yazar için güzel bir başarı bence. Can Erkin çevirilerini tavsiye ederim. Kitap konusundaki tek eleştirim kısalığı. Daha güzel desteklenebilirmiş gibi. Bazı şeyler biraz havada kalmış. Kitabın sonu da güçlendirilebilirmiş. Kitap çok güzel işlenirken sanki birden yeter denilmiş ve bir son yazılmış gibi. Tadı damağımda kaldı , biraz daha olsa fena olmazdı. Yoko Tawada ile hâlâ tanışmadıysanız okuma listenize eklemenizi tavsiye ederim.

Tokyo'nun Son ÇocuklarıYoko Tawada · Siren Yayınları · 2020838 okunma

·

120 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.