Seçildikleri illerden yola çıkıp bin bir güçlükle Ankara'ya ulaşmayı başarabilen milletvekillerinden bazıları, yokluğu paylaşmaya daha fazla dayanamayarak memleketlerine dönmek istemiş, hatta birkaçı da dönmüştür. Bu kutsal mücadelenin önemini tam anlamıyla fark edemedikleri anlaşılan birkaç inançsızın diğerlerine kötü örnek olmasını istemeyen Atatürk, meclis kürsüne çıkarak şu çarpıcı sözleri söylemiştir:
“Arkadaşlar, işittim ki bazı arkadaşlar yoksulluğumuzu bahane ederek memleketlerine dönmek istiyormuş. Ben kimseyi zorla Milli Meclis'e davet etmedim. Herkes kararında hürdür. Bunlara başkaları da katılabilir. Ben, o takdirde asker Mustafa Kemal, mavzerini eline alır, fişekliklerini göğsüne dizer, bir eline de bayrağı alır, Elmadağı'na çıkar, orada tek kurşunu kalıncaya kadar vatanı müdafaa eder, kurşunları bitince bu aziz vücudumu bayrağıma sarar, düşman kurşunlarıyla yaralanır, temiz kanımı kutsal bayrağıma içire içire tek başıma can veririm, Gelecekte, Burada can verenler, vatanlarını kurtarmaya çalışanlardır? yazılı bir taşa sahip olunabilirse mükafatlarını bulmuş olurlar.”
Sayfa 29Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.