Hayatımda derin izler bırakan ve aylarca okumakta zorlandığım bir kitap oldu. Bunu kitabın zorluğu için değil hayatın zorluğu için söyledim. Kitap bir arkadaşımın hediyesiydi yıllarca okumadım meğer gününü bekliyormuş. Babam tam geçen sene bu zamanlar pankreas kanserine yakalandı. 2. Evrede keşfettik bu bir mucize idi. Başarılı geçen bir ameliyat sonrası herşey iyiye giderken bir anda başka yerlerde kanser göründü. Devam ettik mücadeleye umutsuzluk yok dedik. Ama kardeşimi evlendirdikten sonra sanki onu bekliyormuş gibi hızla ilerledi hastalık. Su bile içemedi kana kana. Karnı şişmeye , acıları artmaya başladı. Ve hastane günleri başladı. Meğer mideden bağırsağa giden kapakçıklar tıkanmış. Açamadık tıbbi olarak yapacak bişey kalmadı artık. Sadece serum ve şekerli su ile beslendi damardan. Babamızın öleceği günü bekler bulduk kendimizi. İşte bu süreçte o hastane günlerinde elimdeydi bu kitap. Kitap bittiğinde babamda ölecekmiş gibi hissederdim nedense. O yüzden okumaya kıyamazdım. Sonra eve çıkardık babamı eşim( hemşire) baktı evde. Son gecesinde konuşamayan babam elleri ile yüzümü okşadı ve bu bir vedaydı. bir sabah artık veda vakti geldi babam yola çıkıyordu. Ama benim kitabım henüz Bitmemişti. Babam durmadı öğleden sonra ayrıldı aramızdan. Kitaplar da bizde yarım kaldık.. 1 hafta sonra aldım elime kitabı son sayfaları okumak için. Ve şimdi kitap bitti. Bana da mesaj gönderdi galiba son sayfalarda bu şiirle: Aşırı Yaşama sevgisinden, Ümit ve korkudan kurtularak, Tanrılara, her ne iseler onlar Kısaca bir şükran sunarız Ki hiç bir yaşam sonsuza dek sürmez; Ki ölüler asla dirilmez; Ki en yorgun ırmak bile Güvenle denize döner bir yerde..

Martin EdenJack London · Kumsaati Yayınları · 200791.8k okunma

··

25 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İnanç erkan