F. Abdullayev: "İstek üzerine.": İstek üzerine. 6 ekim..Yeni eve taşınmanın sevincini, heyecanını yaşıyorduk o gün. Abimle, ablamla eşyaları toplarken eski günleri hatırlıyor, şakalaşıp gülüyorduk. Son kahkahalarımızı bıraktık o evde. 17 yıldır yaşamaktan bıktığımız, üstümüze - üstümüze gelen duvarlardan kurtulmanın sevinci o kadar büyüktü ki neler olacağını düşünmeden gidiyorduk. Taşınmamıza...

İstek üzerine.

6 ekim..Yeni eve taşınmanın sevincini, heyecanını yaşıyorduk o gün. Abimle, ablamla eşyaları toplarken eski günleri hatırlıyor, şakalaşıp gülüyorduk. Son kahkahalarımızı bıraktık o evde. 17 yıldır yaşamaktan bıktığımız, üstümüze - üstümüze gelen duvarlardan kurtulmanın sevinci o kadar büyüktü ki neler olacağını düşünmeden gidiyorduk. Taşınmamıza yardım etmek için teyzelerim hepsi gelmişti. Tam bir curcuna yeri. Kahkahalar, yüksek sesle konuşmalar mutlu olmak için yeterliydi. Öğlen vakti "Yeni evimize" geldik. Yol boyunca kuzenim, ablam, ben YouTube'da film izlemiş ve sinemaya gitmeyi kararlaştırmıştık. 1 hafta sonrası için kurduğumuz bu hayaller 3 gün sonra hatıra oldu. 9 ekim...Sabahın erken saatlerinde annemle ablamın acele bir şekilde konuştuklarını duydum. Ablam uyuyup kalmış üniversiteye gecikmişti. Annem hazırlanmasına yardım ederken ' Gitme ' demeyi de ihmal etmedi. Anne yüreği işte hisseder derler. Ablam 2 dersinin olduğunu, çabuk döneceğini söyleyerek çıktı evden. Ve ben taşınmanın yorgunluğu ile yatağımdan bile çıkamadım. Ablamı bir daha göremeyeceğimi bilsem gece uyurmuydum hiç ? 15 dakika daha yatağımda dönüp durdum. İçimde bir boşluk, belirsizlik vardı. Kalktım kahvaltı etmeden derse başladım. Annem odama gelerek ablamı aradığını ama açmadığını söyledi. Derse yetişe bildi mi acaba ? Dedi. Tekrar aradı ve sonuç aynı. Yoldadır üniversiteye gidince arar dedim. Doğru 1 saat sonra annemin telefonu çaldı. Koştum ablamdır diye. Ama numara kayıtlı değildi. Anneme verdim, odama geçtim. 1 dakika sonra annemin bağırmasıyla koşarak yanına gittim. Evden çıktıktan sonra daha otobüse gidemeden yaya geçidinde bir araba çarpmış ablama. Hem de arabayı kullanan bir POLİS. Arayan üniversite hocalarından biriydi. Öldüğünü telefonda söylemedi tabiki. Sadece durumunun ağır olduğunu hastaneye gitmemizi söyledi. Ben ne yapmam gerektiğini bilmiyordum ki. Annemin sakinleşmesini beklemek beyhude bir çabadan başka bir şey değildi. Teyzemi aradım. Hıçkırıklar arasında ne dediğimi bilmeden konuşuyordum. Taksi çağırmamı ve herkese haber vereceğini söyledi. Hastaneye vardığımızda yaralılar olan yere gittik. Arka tarafa geçmemizi söylediklerinde artık hayatımızın nasıl olacağını tahmin ettim. Evet morga getirmiştiler bizi. Küçüklüğümden beri abimle, ablamla filmlerde izleyip ağladığımız morg sahnelerinde şimdi başrol bizdik. Tek farkla; burada herşey gerçekti. Kameralar kapandıktan sonra ablam kalkamayacaktı. Annem, ben, abim göremedik son kez. Babam gitti. Evlenirken elinden tutup getireceği kızını omuzlarında taşımak için gitti. Bundan sonra o da Yakup peygamber gibi "Artık bana düşen güzel bir sabırdır" diyecekti.

··

206 görüntüleme