Bazen uzun uzun destan gibi yazıp yazıp siliyorum. Sadeleştiriyorum. Kitabı okuduğum ruh haliyle zamanı bağdaştırıyorum. Hissettirdiklerine girecek olursam kaybolurum gibi :) Mesela bu kitabi 2006 yilinda hastane yaz stajımdayken okumuştum. Benim için bitmiş bir hikayeyle hayatıma yeni sayfa açma dönemine denk geliyor. Hissettirdikleri bambaşka duygular ve ben kendimden kaçıp gitsem bile döneceğim zaman aslında şehirden uzaklaşmak saçmalıktan ibaret olucağını idrak ettim. Kaçış bir tür kendini kandırma oldu artık bana göre. Mekanları, bir insanı duygularla yüklemenin mantıksız olduğunu anladım. Ne yaşarsam ne hissedersem sadece benimle. Mutluluğu aramakta mantıksız kapi kapi şehir şehir. Mutluluk sadece benim içimde.