Nereden başlasak? En başta şunu söylemeliyim çoğu kitabı okumadan önce veya sonra , kitaba dair okur yorumlarını okuyorum. Bu sayede başka açılardan da kitabı görmek bence faydalı oluyor. Bu sefer kitap bittikten sonra okudum yorumları ve ben diğer okurlar gibi kitabın hayata ayak uydurmaya çalışıp arada kalan bir ruh çatışması olduğunu söyleyemeyeceğim. Bu yargı eğer Harry insanlarla bir olabilmek için çabalasaydı ve insanlarla anlaşamadığı için kendini kötü hissetseydi doğru olabilirdi. Fakat aksine ben Harry'nin tüm insanlara karşı boşvermişliğini gördüm kitapta. Yani onun zaten insanlarla bir olmak gibi bir çabası yok. Aksine insanlarla olmak ona eziyet veriyor. Böyle bir durumda kendi adıma hayata ayak uydurmaya çalıştığı yönünde bir yorum yapamam.Ne zamanki Hermine ile tanıştı o zaman bu tavrı değişti. Aynı zamanda değişen şey bozkırkurdu kimliğinden tamamen olmasa da kısmen kurtulmasıydı.Demekki bütün boş vermişliği önemsendiğini görene kadar , sevgiyi tadana kadar diye düşündüm.O zaman bu bir sevgi arayışı değil midir ? Bütün vahşiliğini uysallığa çevirmeye hazır bir ruh. Eğer öyle olmasaydı barda tanıdığı bir kızın, sırf kendiyle ilgilendiği için, tüm emirlerini severek kabul edebilir miydi? İlgiye açtı bence.İnsan olan tarafıyla gerçekten her şeyden kopmayı başarmış olsaydı kıza bir anda o kadar değer verebilir miydi? Bir diğer dikkatimi çeken ise insani olarak kötü olan her özelliğini kurda yüklemesiydi. İnsanın içinde iyi ve kötü vardır. Sanki kurt Harry'nin kötü tarafıydı. Ve yaptığı tüm kötü eylemleri kurda yükleyerek, benim suçum değil o yaptırdı diyerek vicdani bir rahatlama arıyordu. Pek çoğumuz hayatımızda davranışlarımızın sorumluluğunu içimizdeki kötüye yüklemez miyiz? Bence burada kurdu sadece insanın yabani tarafı, özgürlüğe aç tarafı olarak değerlendirmeden ziyade , Harry'nin tüm kötü yönlerini yüklediği vicdanı bir kurtuluş yolu olarak da görmeliyiz. Bence Harry ruhunda birden fazla benliği barındıran ve toplumda edindiği kimliği dolayısıyla bu benlikler arasında zıt düşen bir insan değil. En azından asıl yönü bu değil. Benim gözümde hayatının sorumluluğunu alamayan, sevgiyi tatmamış, yalnızlık çeken, devamlı adım atarken nasıl görünüyorum acaba diye düşünmekten adım atmayı unutmuş bir insan. Ben de 'Bozkırkurdu üzerine inceleme' kısmını güç bela okudum ve acaba ne kadar kaldı diyerek tamamladım. Kitap genel olarak akıcı olsa da son kısımlardaki soyut olaylar beni fazlasıyla sıktı. İyiki okumuşum diyeceğim bir eser değil benim için ama okuduğum için de pişman değilim.

BozkırkurduHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 20227.8k okunma

·

17 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

RJ