Yaşar Kemal'i her okuduğumda kırk yıllık bir dostumla karşılaşmış; yüzüne, mimiklerine, üslubuna aşina ancak anlatacaklarına bin merak besleyen küçük bir kız olurum. Bu kitabında da durum aynıydı. Yalnızca o yörede yaşarsam bilebileceğim çeşitli çiçek isimlerini okurken o harfler nasıl da öyle yan yana gelip o güzel isimleri oluşturuyor diye düşünürken ve bilmediğim ot ve çiçeklere şefkat beslerken beni bekleyen hikayenin trajikliği ve bu trajikliğin nasıl da günlük, sosyal sıradan bir olay olduğunun önüme serileceğini bekleyerek kendimi hikayeye bırakırım. Yaşar Kemal yaşadığı ortamdan aldığı tüm görgüyü olduğu gibi okuyucusuna aktarır herhalde artık bunlara şaşırmıyoruz. Bu betimleme yetisi, kurgusuz yazışı ve bunun artık yazarın üslubu olduğu gerçeği hepimizce malum. Ancak eleştirmenlerin bu "kurgusuz" nitelemesini komik buldum hep. Çünkü Yaşar Kemal'i bilen bir okuyucu bilir ki O, anın doğallığından hoşlanır ve ondan beslenir. Hikayesini anlatırken de sanki dedemiz yaşanmış eski bir olayı anlatıyormuş gibi ikilemeler, seslenmeler ve yöreye ait bir sıkı bir jargon kullanır. Bunların hepsi yazarın yaşadığını bize olduğunca yakın yaşatma isteğidir. Yaşlı adamın göz kapağını açamadığından bir eliyle göz kapağını açarak , sözlerini tekrar ederek yazılmış satırları okurken siz de yaşanmışlıklarınızdan biriktirdiğiniz hani o kafamızın içinde kayıtlı ancak kullanmadığımız sesleri, vurguları o okuma ve hayal etme sırasında kullanmıyor musunuz? Yazacak çok şey var ancak bu kitap da burada duruyor. Betimlemelerin gerisinde sosyal vakaların çocukta yarattığı akli bunalım sonucunun yıkıntılarını etkileyici bir şekilde anlattıktan sonra en sonunda Hasan'ın yeni hayatından da bahsederek sanki her şey gelir geçer diyor, her şey gelir ve geçer. Bu hayatta çocuk yaşta aidiyetinize matuf külliyat sizi delirtse de ölecek gibi de olsanız, uçurumun kenarında da gezseniz, delirseniz bile hayat işte böyle akan bir sudur ve insanlar siz akıllıyken sizi bunalımlara sokacak şekilde organize olabilir ve cehaletlerini zerkedebilirler, yazık ya buna düşmeyecek kadar sağlam olsanız dahi bu tuzağa düşebilirsiniz. Düşmenin cezasını çekersiniz, vicdani ceza ise ömür boyu sırtınızdadır. İnsanların dostluktan uzak ikiyüzlülüğünü görseniz, acizken korunmamış olsanız da tüm bu kötülüklerin içinden iyi olanı bulun, portakal çiçeklerini koklayın, düştüğünüz yerde kalmayın oradan kalkın.

Yılanı ÖldürselerYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 202019.2k okunma

·

23 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Eke