Gönderi

İyi günlere ereceğiz, derdim. -En büyük, en ışıklı, en anne, en sevgili günlerin fitilini biz kısıp açacağız, derdim. Toprak annenin yüzünü biz ağartacağız ve insanca saadetlerin musluğu bizim ellerimizde olacak, derdim. Sonra kendi mevhum, muhayyel güneşimize, kolektif güneşe doğru koştum. Batıya doğru koşmuşum. Ve biliyordum ki, geride bıraktıklarım, hakiki güneşin, reel güneşin doğuşunu görüyor. Onlar mesuttur. Hayatla, hakikatle aram, adam akıllı açıldığı, bağımı kaybettiğim ve gergin tel kopup da dostlarım, adamlarım ve kanaatlerim beni karanlıkta bıraktığı zaman, işte tıpkı böyle, eli boş, yüreği boş ve kulakları sessiz kaldım. Artık geri dönecek kuvveti kendimde bulamıyorum
Sayfa 102
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.