"Ben pencereye uzanmayı çok isterken fakat uzanacak durumda değilken bana o gökyüzü taklidini yapmış olana." diye başlıyor kitap, Michelle Gurevich'in kutsal şarkısı Good Times Don't Carry Over ile de bitiyor. Twitter'de uzun zaman takip ettiğim kişidir kendileri, ithaf cümlesi ile de binlerce retweet almıştır aynı zamanda. 2017'de çıktığı gibi kitabını aldığım, hala e-posta grubunda olduğum bu kişiyi; günümüz çay edebiyatçılarından, klişe ve yersiz aforizmalarla kendini edebiyatçı ilan eden ya da sosyal medyada bir kaç sözü beğenilince oturup uyduruk bir kitap(!) yazan diğerlerinden ayırmak gerektiğini düşünüyorum. Yazan kişinin yazdığından ziyade, okuduğudur gözümde önemli olan. Hiçbir şey okumamış olacağına olan -bence haklı- önyargım dolayısı ile hala yaşamakta olan kişiler tarafından yazılan hiçbir "yeni" kitabı okumaya, yazarına yazarlık anlamı yüklemeye çalışmam çoğunlukla. Lefevre bu konuda tek istisnamdır. Dünyaya, topluma bakış açısı da edebilik barındır ve "aşk"tan başka bir şey anlatamayacak sığlıkta ve duyarsızlıkta kişilerden de değildir. Şans verildiği takdirde de bizim toprakların Yourcenar'ı olabileceği inancındayım. Kitap kendinizi aşık olmuş ya da ayrılıktan nasibini almış kırgınlıkta hissettiğinizde okursanız anlam kazanacak bir kitap belki de. Sevip sevmemenizde okuduğunuz o "an" belirleyici olacaktır, diğer çoğu anlatı gibi. Yolunda başarılar diliyorum Lefevre'ye.

Var OlmayanLefevre Leumacen · İndie Yayınları · 2017311 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gülcan