Yaptığım alıntılara dönüp bakınca dedim ki "Azıcık daha alıntılasan buradan okumus olurlardı kitabı:)" Fakat kayıtsız kalamiyor insan okurken. Bir de 1984, Cesur Yeni Dünya, Fahrenheit 451 ler hafizanizda beliriveriyor ; Yılanların Öcü,Cemile ve daha nicesi de belirenlere el sallıyor. Disütopik bir zeminde toplumcu gerçekçi birtakım hareketler, üstelik Yaşar Kemal in aşık olunasi dili ve üslubuyla... Kitap bende epey farklı renkler ve tatlar bıraktı, her daim tebessümle hatırlanacaktir. Yeryüzünde cussesiyle kapladığı alana paralel bir hakimiyet hakkini kendisinde hisseden filler sultanı, karıncalar diyarına gönderdiği hüdhüdlerin başı ulukepezden birtakım haberler alır. Karıncaların diyarı fillerin hak ettikleri refahı kendilerine sağlayacak nispette zengindir. Üstelik çalışkanlığıyla bilinen kalabalık bir iş gücü de cabasi... Filler sultanı, insan irkiyla çok vakit geçirip onlardan türlü hileler öğrenen ulukepezi kendine vezir yapıp ondan aldığı akıl doğrultusunda karıncalar diyarına ordusunu gönderir ve milyonlarca karınca, filler tarafından katledilir.Kalanlar ise filler sultanına itaat şartıyla bağışlanır.Bundan böyle karıncalar hayatlarına devam edecek fakat "yaşamayacaktir". Filler sultanı, önce onları ilk saldırının kendilerinden geldiğine inandirarak suçluluk psikolojisine sokar, daha sonra ise her filin bir vakitler karınca olduğu yalanıyla hayali bir kan bağı ve çok çalışarak fil olabilme gibi bir yalancı motivasyon ile karıncaları fil ırkının kölesi haline getirir. Karıncalara kölelik öyle sevdirilir ki başka bir yaşam şekli düşünemez hale gelirler. Sultana hizmet, varoluslarinin yegane gayesidir. Kendi içlerinde saricalar, kırmızılar ,atlı karıncalar diye siniflandirmalara tabi tutulup birbirlerine düşman edilen,birbirine kirdirilan, basın yayın yoluyla beyinleri yıkanıp kendi dillerinde konuşmaları yasaklanan karıncalar zamanla kendilerini fillerden saymaya başlamıştır. Umut etmek,dusunmek,sorgulamak,boş kalıp dinlenmek hatta bazı sözcükleri telaffuz etmek bile yasaklanmistir karincalara. Bunların hepsi uyuyan devi uyandirma riski taşıyan eylemlerdir çünkü.Karıncalar içinde yalnızca bir tanesi bu oyunun dışında kalmıştır. Demirciler başı kırmızı sakallı topal karınca...O hem âlim hem ârif ruhlu,çok deneyimli,bilge bir karincadir ve bu düzene çomak sokmaya niyetlidir. Ta en başında sultana kafa tutmuş,sonra oradan kaçıp sırra kadem basmıştır. Sultan ise bu topal karıncadan ölümüne korkup her yerde onu aramasına rağmen, kendisini destekleyenlerle birlikte sığındigi yeri bir türlu bulamamistir.Kurduğu dikta düzeninde kendini ilah gibi gören elmastan saraylar tahtlar yaptirip ölümsüzlük suyunu arayan filler sultaninin karşısında düşman nevinden yaşlı topal bir karınca olması, Nemrut ile o topal sinek yahut Firavun ile o küçücük bebek Musa kıssalarıni anımsatır insana. Bakalım bu hikayede müesses nizam yüzyıllardır olduğu gibi işlemeye devam mı edecektir yoksa umut,inanç, akıl ve azim kaba kuvvete galip mi gelecektir? Okuma zevkini baltalamama adına bu soruyu cevapsız bırakiyor, karsilikli oturup uzerine uzun uzun konusmalik bu kitaba dair incelememin sonuna gelmiş bulunuyorum :) Masal,mit,efsane,fabl,şiir ; köle ahlakı,burjuvazi,algı yönetimi,sistem eleştirisi,dikta, asimilasyon, 'big brother' ve sayısız kavramın,türün ve leziz bir dilin cümbüşü diye tanimlayabileceğim bu eserle,Türk edebiyatına gönül vermiş herkesin tanışmasi temennisiyle ..