Gönderi
Zaman kimseyi beklemez..
Kimsenin kimseyi beklemediği bir dünyaya güzel bir kitap ismi olmuş :)
Sohbet havası içinde geçen, sade bir dil ile oluşturulmuş bir kitap. Çok çok severek okudum desem yalan olur. Yer yer sıkıldım. "Kadın Manifestosu" bölümünü çok sevdim Mustafa Kemal Atatürk' e yer vermesi çok çok güzel bir ayrıntı olmuş.
Geçmiş üzerinden şekillenmiş kitap. Okurken aklıma çocukluğum, okul yıllarım, çocukluk arkadaşlarım ile yaşadığım o şahane günlerim geldi. Ben de bu şekilde anılarımı yazsam türü ne olur diye düşündüm :) Düşünmemek olmazdı :) Dram ? Acı ve Hüzün :) "Yıkıklık" teması etrafında şekillenen bir hayat hikayesi ? :)) ( Hepsi şaka ) Hüzünlü prenses olmayı bıraktık sanırım bugün :)
Deniz var, hayatıma birçok alanda dokunmuşluğu vardır. Bugün "olmadığım yerde daha çok mutlu olacakmış gibi hissediyorum kendimi, çok okuduğum için mi bu kadar sorguluyorum" dedim. " Boş sorguluyorsun " dedi. Keşke 1000k da emoji olsaydı. Şu an daha güzel ifade edebilirdim bunu duyunca suratımın aldığı şekli :) Kafamın içine inşa ettiğim hapishaneden bahsetti ( o söyleyince varlığından haberdar oldum ben de :) )ona öncesinde kafamı yastığa koyunca hemen uyuduğum günlerin ne kadar az olduğunu anlatmıştım. "Şimdi böyle uyuyamamak senin alıştığın ve aradığın bir durum" dedi. Manyaksın diyemedi tabi :)
Hak vermedim değil. Neden bilemem bir Deniz etkisi mi ? Ama şöyle bir şey var kendimi özgür hissediyorum bugün çokkkkk. Belki o hapishanenin kilidi açılmıştır Denizcim :)
Hayat hikayesi, çocukluk diyorduk. Çok sık geçmişe giderim ben iyi ya da kötü. Anılar acı versin ya da mutlu etsin. Geçmişe bağımlı olmak daha doğru bir ifade ile takılı kalmak bu denli yıpratan bir şeyken olmaması gerekiyor elbette. Geçmiş geçmişte kalmıştır derler ya o hesap. Biliyorum. Farkındayım. Ben zaten çoğu zaman her şeyin farkında olurum. Ama yine de yaparım :)
Kitabı okurken aklıma sürekli kızlarla ( yaklaşık konuşmaya başladığımız andan bu yana ) yaşadığımız, güldüğümüz günler geldi. En başta Şeyda ile ilk ben okula gidicem hayır ben gidicem kavgamız :) Bu hayatta ilk yenilgimi Şeyda' ya karşı aldım :) Üzülürüm diye bana okula başladığını söylemediler. Bir gün erken kalktım Şeyda ile bebek elbisesi yapacaktık kapısına gittim Şeyda okulda. Okul ??
Bir sürü ağladım gün boyu ağladım. Sonra Şeyda okuldan geldi biz bebeklerimize elbise yaptık. Ah nasıl masum nasıl güzel günlerdi.. Ordan aynı üniversite, aynı yurt. Şimdi farklı şehirlerdeyiz evet peki kalben ?
Hep söylerim bu hayatta ki en büyük şansım dostlarım. O kadar çok anı var ki hafızamda.
Ayşegül ile 1. Sınıfa başladık tabi yan yana oturcaz öğretmenden izin aldık. O zamanlar öğretmen kafasına göre oturma düzeni yapardı. Tabi biz tutturduk birlikte oturcaz diye :) Başardık. Ayşegül hiç ders çalışmayı sevmezdi. Okul çıkışı akşam hep bize gelirdi ben ona anlatırdım. O Ayşegül'ün şimdi çok çok güzel bir kızı var evet yine farklı şehirlerdeyiz ve günde on kere konuşuyoruz :)
Arkadaşlarımı, güldüğümüz anları, anılarımızı,birbirimizin dertlerini dinleyip ağladığımız günleri anlatmaya kalksam TCK yanında ince kalır :))
En son hep birlikte ( eksiksiz ) yan yana oluşumuzun üzerinden uzun süre geçti. Bana asır gibi geliyor yani. Bazen şu şehirden koşarak kaçıp onlarla mutlu olduğum günlere dönesim geliyor. Her türlü gitmek geliyor içimden. Bu şehirden.. Gitmek istediğim sadece bu şehir mi bilemiyorum. İki üç gündür kafamın içi Suriye gibi. Bugün oturduk mal paylaşımı yaptık. Şu senin olur şu benim.
Sonra güldük. Neye güldük bilemedim. Kitapta " Amok " kelimesine yer vermiş yazar.
Amok : Hiddetle saldıran, deliren. Heh işte tam olarak Zweig' in bahsettiği gibi olandan. Önüme çıkan şeyleri gözüm görmüyor, sonra her şeyi algılayacak kadar keskin oluyorum. Kitaptaki karakter " Amok " ruh halini anlayamıyormuş :) İnsan gel anlatayım demek istiyor ama diyemiyor.
Güzel şeylere aç bir insan değilim.
Güzel şeylere doydum da diyemem.
Hayat..
Her şeye gebe.
Çok daha güzel günler olsun.
Tabi ki arkadaşlarımla :)
·
45 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.