Gönderi
Bilgilendirme:
- Dostyevski'nin ilk kitabıdır.
- 1846 yılında yazılmıştır.
- Babasının ölümünden sonra askerliğinden istifa ederek bu ilk romanı kaleme almaya başlamıştır.
Eleştiri:
Oturuyorsun bir masaya; Roman malzemesi içeriği
2 adet ev,
2 adet baş karakter.
Yenilerde roman almaya gidiyorum yeni yeni çıkan tertemiz romanlar yapış yapış beni alma diye bağırıyor sadece yazılmak için yazıldım diye kokuyor. Renkli renkli dışı harikulade para verilmiş basılmış. 10-15 bin ver 3-5 bin adet bastır, birkaç reklam tamam abi yazarsın.
Sonra gidiyorum geçmiş yazarlara buram buram kelimeler sabah fırından alınmış taze ekmek gibi kokuyor.
Farkını düşünüyorum;
Hani böyle bir iş yaparsın da kurt gibi açıkmış oturursun yemeğe,akşam yastığa başını koyarsın o çabalamanın yorgunluğu üstüne o yastık sana saray olur ya, işte bu İnsancıklar'da alın teri kokuyor.
Önemli olan sayfa sayısı değil, önemli olan zaman, mekan, karekter değil. Önemli olan kelimeleri evrensel kullanmak. Bir kelimeyi cümle içinde 3-4 anlama getirmek. Bu şekilde olduğunda bir cümle okuduğunda sanki senin 3-5 yıl yaşadığını hissettirmiş gibi etkilemeyi başarıyor.
Kitabın içeriği:
Akraba gibi, dost gibi seven iki insan dertlerini ve sorunlarını birbirleriyle paylaşıyorlar.
Baş rol sorun 175 yıl geçse bile aynı; Yoksulluk. İçlerine yerleşmiş ve kemiriyor. Bizler içimizi kemirmesini bırak insanlar bir birlerini yemeye başladı bu yüzyılda. Yoksul olmayan insanlar bir kravat takıldığında şükür ediyor ama bilmiyor ki? Özgür olamayacak asla mezara yatana kadar.
Varvara Alekseyevna hanım efendi el işleri ile geçim sağlamaya çalışıyor. Fazlası yok.Parası sadece o günü çıkarmaya yetiyor. Yaşıyor ama içi ölüyor. Makar Devuşkin ile biraz dertleşiyor. İyi geliyor konuşmak ama hayatını kelimeler kurtarmıyor. Belki kurtarmayabilir ama? yok ya haklı para olmazsa olmaz abi kim kimi parası olmadan tercih edelebilir ki?
Makar Devuşkin beyefendi de çalışıyor. İşyerinde görevi yazılı kağıtları temize çekmek, kendi içinin beyazlığı kararırken. Çalışıyor ama günümüz insanı gibidir. Üstü kapalı bir evde kiracı, üstü başı alaycı, etrafı ona karşı paylayıcı.Fazlası yok.Parası sadece o günü çıkarmaya yetiyor. Yaşıyor ama içi ölüyor. İnsanlar seviyor onu saçmalamayın karşılıksız değil tabikide parası olduğu zamanlarda.
Makar Devuşkin üzülüyor, canı sıkılıyor.
İnsanların;
- Statü olarak ele alınması,
- Cebindeki paraya göre hürmet
- Giyimine göre saygı
Yok yok makar değil bunları düşünün; Dosteyevski.
Kısa sürede İnsancıklar'ı virüsten dolayı insanların olmadığı bir zamanda rahat bir şekilde okuyarak Dosteyevski'le dost olun.
Edebiyatla kalın...
··
67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.