Kısa bir kitap olmasına karşın her şey tam da yerli yerindeydi. Bence akıcı dili, olay kurgusu, yoğun duygu yükü, sürükleyici yapısıyla keyifli bir okuma vaat eden kitap; daha önce Lawrance’sı hiç okumamış kişiler için yazarla tanışmak ve onun edebiyatını anlamak adına oldukça iyi bir kitap. Şahsen tavsiye üzerine okumama rağmen yazarın bir diğer kitabı olan “Oğullar ve Sevgililer” i okuma isteği yarattı.
Konusu annesinin başka bir adam uğruna terk ettiği ailede büyüyen genç kızımız Yvette etrafında şekillense de aslında içerik olarak çağımızda da karşılaşabileceğimiz bir konuyu temel almakta. 21 yaşındaki Yvette’nin çekirdek ailesi maalesef annesizliğinin etkisiyle biraz korkunç. Papaz bir baba, otoriter yaşlı bir büyük anne, büyükannenin veziri niteliğinde bir hala Yvette’i bunalıma sokan aile bireyleri kendilerine münhasır karakter yapılarıyla kitabı okurken beni yer yer sinirlendirdi. Asıl kızımızın kendini bu aileye ait hissetmeyen yapısı, evdeki bireylerin baskısı ve kurtuluş arayışı onu evden uzaklaşmaya iterken aynı zamanda özgür ruhu etrafındaki tüm erkekleri sıkıcı buluyor. Evliliğin eğlenmenin bittiği noktada olması gerektiğine inanan Yvette kendini evlilikle klasik bir yaşamı yaşamaya zorunlu bırakmak istemiyor. Tüm bu karmaşa ve bunalmışlık hali içindeyken tesadüfen karşılaştığı Çingene onun bu hayatı istemediği kanısını adeta ona gösterir nitelikte. Çingene’nin salaş, rahat, özgür yaşamı Yvette’mizin istediği hayata çok yakın. Yaşadığı ev, özgür ruhu, karakter özellikleri, Çingene’si onun tutkulu bir genç kadına dönüşmesini sağlarken aynı zamanda Çingene’yle olan ilişkisine de yansıyor. Çingene ile olan ilişkisi Yvette’nin kendini ve isteklerini daha iyi anlamasına, genç bir kadın olarak cinsel duygularının uyanmasına ve aşkı keşfetmesine sebep oluyor.
Kitaptaki olay akışı tahminlerime hiç uymayan şekildeydi. Aslında bittiğinde oldukça şaşırtıcı bulduğum bir sonla karşılaştım. D. H. Lawrance olay kurgusu o kadar güzel yapmış ki kitabın sonunda aklınızda şey kalıyor. 122 sayfalık bir kitap okuyorsunuz ve olaylara, karakterlere, Yvette’e, Çingene ile ilişkisine odaklanmaktan Çingene’nin bir adı ola bileceği nasıl da aklınıza gelmiyor şaşılası bir durum.
