Sevdiğimiz bir insanın bize verdiği keder, o insanla ilgili
olmayan kaygıların, meşguliyetlerin, sevinçlerin ortasında yer
alsa da, dikkatimizi bunlardan ancak zaman zaman ayırıp
kederimize yöneltsek bile, acı olabilir. Ama bu keder –bu durumda
olduğu gibi– o insanı görme mutluluğuyla dolup taştığımız bir
anda doğmuşsa, o ana kadar güneşli, durgun ve sakin olan
ruhumuzda meydana gelen ani çöküntü, içimizde öyle zorlu bir
fırtına yaratır ki, sonuna kadar karşısında mücadele
edebileceğimizden emin olamayız|