"İğne yapılırken Veronika yeniden sordu. 'Ne kadar zamanım kaldı?' 'Yirmi dört saat, belki de daha az.' Kız başını eğdi, dudağını ısırdı, ama sakin kalmayı başardı." Yirmi dört. Yirmi dört saat. Fütursuzca harcanan, hiçbir şey yapmadan, öylece durarak kolayca çarçur edilebilecek bir zaman dilimi. Bazıları için hayati derecede önemli. Ama sıradan insanlar için hiçbir şey. Peki kelebek, senin de yirmi dört saat ömrün var sonuçta. Peki gerçekten de yirmi dört saat sonunda yeniden doğmak yerine hiçliğe karışsaydın? Yani son bir yirmi dört saatten bahsediyorum. Bir daha başlangıç imkanı bulunmayan. Son bir yirmi dört saat. Yaşaman için yeter miydi? Gerçekten yaşamaktan bahsediyorum. Öylece ayak uydurmaktan değil. Yirmi dört saatin kalsa, ne yapardın? "Bu dünyada hiçbir şey rastlantı sonucu meydan gelmez." Bu cümleyi okuduğumda; bu dönemde bu kitabı seçmemin rastlantı sonucu olmayabileceği geldi aklıma. O kadar kitap arasından bu kitabı seçtiysem, vereceği mesaj, hayatımın bu dönemini aydınlatabilir diye düşündüğümü hatırlıyorum. Aydınlatmak çok iddialı olsa da, en azından minik bir farkındalık kazandırdı bana bu kitap. Kitabın içeriği, karakterler, kurgu, konu beni pek fazla tatmin etmese de vermek istediği mesajlar çok net ve etkileyiciydi. "Bir kelebek gibi, yirmi dört saat ömrüm kalsaydı ne yapardım?" sorusunu sordum kendime, ve aldığım cevaplar canımı yaktı. Gerçekten de yirmi dört saat ömrümün kalıp kalmadığını kim bilebilir ki? Her an ölebilirim ve ben henüz hiç yaşamadım. Hiç sokaklarda sabaha kadar dolaşmadım, hiç aşık olmadım, hiç sarhoş olmadım ve kırgınlığı, nefreti, sevgiyi, öfkeyi, mutluluğu dibine kadar yaşamadım. Hiç sokakta dans etmedim, hiç köpek beslemedim, kimsenin suratındaki gülümsemenin sebebi olmadım. Hiç yaşamadım. Elimden geldiğince Veronika gibi sadece yirmi dört saatim kalmış gibi yaşayacağım bundan sonra. Kendi Villete Akıl Hastanemden çıkacağım, sorunlarla mücadele edeceğim, Eduard'ımı bulacağım. Bir amaç, bir hayal daha edineceğim ve bunun için çabalayacağım. En önemlisi de kendi ruhuma yabancı kalarak göçmeyeceğim bu dünyadan. Kelebek sözü.

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202077,1bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Satır Aralarına Konan Kelebek