Sevgi Dumanı
Acıların seyrelmesi neyle olur, söyleyin bana? Peki, karanlıkların seyrelmesi? Sorularım bitti göz kapaklarımın birbirine veda noktasında.
Nereden geldi yine bu tanıdık olmayan sisler? Yağan zerrecikler ve defterim elimi öpmek istiyor olsalar gerek.
Öpsünler bakalım, işte masada buldum kendimi.
Dışarıdan anladığım kadarıyla karanlıkların seyreltilmesi, aksi iledir. Önce zifiri, sonra hafif sisli-dumanlı ve nihayet gün ve ışığı.
Ve içeriden anladığım kadarıyla acıların seyrelmesi, zaman ve yeni iledir. Bir gün, bir hafta, bir yıl... Ve yeni bir sevgi dumanı. Tüter, tüter, tüter. Burnun alışır. Değilse acılaşır.
Masadan kalktım ve bugün birinci gün. Çantamı aldım, sabahın ilk yavrularına eşlik ettim.
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.